Terecht: want mobiele bereikbaarheid is in een paar jaar tijd uitgegroeid tot een primaire levensbehoefte. Iedereen is afhankelijk van zijn smartphone. Maar wat heb je aan een mobieltje als je geen bereik hebt? Hulpdiensten zijn niet bereikbaar, huisartsen kunnen geen ruggenspraak houden met het ziekenhuis, thuiszorgmedewerkers zijn aan de goden overgeleverd. Kortom: witte vlekken in het mobiele netwerk kunnen fatale gevolgen hebben voor de volksgezondheid. Bovendien: die witte vlekken remmen de zorginnovatie.

Enkele feiten

Wat een consternatie, zullen critici denken. Vele eeuwen was er geen telefoon en de opmars van het mobiele netwerk is pas het laatste decennium ingezet. Dat zijn inderdaad de feiten. Maar er zijn er meer:

• steeds meer mensen zijn afhankelijk van zorg, we worden tenslotte ouder;
• zorgbudgetten zijn niet meer oneindig;
• er zullen slimme oplossingen moeten worden bedacht die de zorg betaalbaar en bereikbaar houden.

Dat is mogelijk met technologie. Die is echter afhankelijk van (draadloze) internetverbindingen. En daar wringt nu juist de schoen: op (te) veel plaatsen is geen draadloos internet via 3G of 4G. Daarom zijn papieren dossiers nog nodig bij cliënten die verstoken zijn van mobiel internet.

Beren op de weg

Minister Opstelten van Justitie is van mening dat de vaste lijn een prima alternatief is. Dit is het perspectief van een bewindspersoon die is opgegroeid in de tijd dat het telegram het snelste medium was. Helaas ziet de minister voor technologische innovatie alleen maar beren op de weg. Zo wil hij een killswitch op smartphones vanaf 2015 zodat deze bij verlies of diefstal automatisch onbruikbaar zijn te maken. Zijn aandacht gaat enkel uit naar het gevaar dat technologie met zich meebrengt, zo lijkt het.

Een vaste lijn, daar moeten ze het maar mee doen. Ook de telecombedrijven staan niet te springen om dure zendmasten neer te zetten. En als de overheid er niet op aandringt, bagatelliseren zij de boel door te spreken van ‘enkele witte vlekken‘.

Derde netwerk

Niet mobiel kunnen bellen of verstoken zijn van 3G of 4G is voor zorgverleners en cliënten geen optie. Bij het gebrek aan wetgeving over het recht op bereikbaarheid treedt de ongeschreven wet ‘Wie niet sterk is, moet slim zijn’ in werking. Overal is wel een vaste lijn, dus is er bekabeld internet en WiFi. Het lijkt bijvoorbeeld mogelijk om een modem zo in te stellen dat via de bestaande vaste internetverbinding een derde netwerk (SSID) ontstaat. Dit derde netwerk is uitsluitend beschikbaar te stellen aan geautoriseerde mensen. Een zorginstelling bijvoorbeeld kan hiermee toegang krijgen zodat zorgverleners toch mobiel (via WiFi bij de cliënt) bereikbaar zijn. Het is een kwestie van eenmalig het modem instellen – door een medewerker van het kabelbedrijf – en op de smartphone en/of tablet het verborgen netwerk instellen. Als de (thuis)zorgmedewerker dan bij de afgelegen wonende cliënt komt, wordt het netwerk automatisch herkend en is er verbinding met het systeem van de zorginstelling.

De kabelmaatschappijen hebben er nog weinig ruchtbaarheid aan gegeven, maar het is wel de manier om de blinde bereikbaarheidsvlekken op te lossen. Zo kunnen zorgverleners goed hun werk uitvoeren, hun bevindingen direct ingeven op de tablet en indien nodig overleggen met specialisten of hulpdiensten inschakelen. Het papieren zorgdossier kan dus eindelijk naar het cilindrisch archief. Minister Opstelten, u heeft gelijk: die vaste lijn is zo slecht nog niet.

Jan Pol, directeur Gezondheidszorg van UNIT4