Sommige ziekenhuizen kampen nu zelfs al met een daling ten opzichte van vorig jaar, zo stelt een artikel in het Financieele Dagblad. Andere zien hun volumegroei eind dit jaar nauwelijks boven de 1 procent uit komen. Het is een raadsel.

Huisartsen

De daling is zichtbaar over de hele linie, er zijn minder operaties maar ook minder polikliniekbezoeken. Hoe kan dit? Wie naar het ziekenhuis wil, moet eerst langs de huisarts. Je zou dus verwachten dat huisartsen ook met een substantieel patiëntentekort kampen. Of dat huisartsen hun patiënten langer zelf behandelen. De LHV weet niet of het aantal verwijzingen is gedaald, want heeft geen cijfers. Huisartsen hebben in elk geval geen alarm geslagen vanwege te weinig klandizie.

Ontmoedigingsbeleid

Er is blijkbaar een grotere toestroom naar privéklinieken, maar die is niet groot genoeg om het verlies bij de ziekenhuizen te compenseren. De verklaring dat specialisten hun patiënten massaal ontmoedigen zich te laten opereren, snijdt ook niet genoeg hout, want dan zou het aantal polikliniekbezoeken niet zo snel afnemen. Stellen patiënten hun operaties en bezoeken massaal uit vanwege het eigen risico? Dat zou niet slim zijn want het eigen risico wordt volgend jaar nog hoger. De calculerende burger kan beter alles in één jaar afhandelen. Zijn we met zijn allen spontaan gezonder gaan leven? Dat lijkt onwaarschijnlijk. Bespaart de calculerende burgers niet alleen op dineetjes buitenhuis maar ook op doktersbezoek?

Kostenbesparing

Het is mogelijk dat het onderzoek van het FD niet representatief is. Maar stel dat het klopt? Dan is de consumptie van dure, tweedelijnszorg sterk afgenomen. Precies wat we wilden. Overheid blij, want die kan weer een besparing inboeken. Ziekenhuizen blij, want hun omzet wordt nog voor 95 procent bijgepast aan het eind van het jaar. Slimme ziekenhuizen hebben min/max-contracten afgesloten. Bij onderproductie hoeven zij niet terug te betalen. Trekken de zorgverzekeraars hier dan uiteindelijk aan het kortste eind? (Zorgvisie-Carina van Aartsen)