Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Zeventiende scène: kwajongen Hoogervorst

Soms hebben we een glimp mogen zien dan Hans Hoogervorst toen hij veertien was en nog kattenkwaad uithaalde. Wat is eigenlijk uw passie?

Hoogervorst: “De reden waarom ik in de politiek ben gegaan was dat ik de verzorgingsstaat wilde behouden door hem grondig te hervormen. Daar heb ik twaalf jaar aan mogen werken. In de sociale zekerheid heb ik de WAO in eerste instantie mogen hervormen. En nu deze Zorgverzekering. Dus ik ben ruim aan mijn trekken gekomen.”

Wat is de kern van de passie: is dat de verzorgingsstaat of het reorganiseren ervan?

Hoogervorst: “De renaissance van de eigen verantwoordelijkheid van de mens. Die was helemaal uit het lood geraakt in Nederland. De overheid moet wel zeker een schild zijn voor de zwakken. Maar dat kan alleen maar goed gaan als de mensen wel hun eigen verantwoordelijkheid in hoge mate behouden. Dat was niet meer goed geregeld in Nederland. De overheid deed te veel en er werd te weinig van de mensen zelf verlangd. Dat hebben we in de afgelopen 25 jaar behoorlijk weten te redresseren. Daardoor zijn we – in ieder geval economisch – een vrij gezond land. Politiek-psychologisch zijn we er slechter aan toe.”

Zo, nou begint het echt interessant te worden zeg. Want, wat is er mis?

Hoogervorst: ”In januari heb ik nog een heel verrassend, boeiend debat met de Kamer gehad. Er zitten nu elf partijen in de Kamer. Er was een heel mooi moment. Eerst kwam een dame van de Partij voor de Vrijheid van Wilders. Die presteerde het om een betoog houden waar in de enige verbindende schakel steeds was allochtonen en het misbruik door allochtonen van de zorg. En toen kwam de Partij voor de Dieren die had het alleen maar over het dierenleed, dierproeven. En toen bestond die mevrouw van de Partij voor de Vrijheid het om die van de Partij van de Dieren aan te vallen op de eenzijdigheid van haar bijdrage. (Gelach) Dus daar heb ik toen maar wat van gezegd. Eenzijdige bijdragen van beide kanten. Nou, dat zag ik toch helemaal verkeerd.

Maar waarom zeg ik dit: ik denk niet dat het goed is voor onze democratie dat we nu elf partijen in de Kamer hebben, dat we eigenlijk geen grote partijen meer hebben. We hebben alleen nog middelgrote partijen. En ik vind het niet goed dat zowel de centrumrechtse partijen zoals de VVD en CDA als de centrumlinkse partijen PvdA aan alle kanten uit elkaar worden gescheurd door andere partijen die steeds concurrentie met je vormen.”

Concurrentie is toch goed?

Hoogervorst: “Concurrentie is ook in de politiek natuurlijk een goeie zaak maar we zijn wel een van de landen in de wereld met de laagste drempels in de politiek en dardoor krijg je enorme versplintering van macht. Ik denk dat het voor de besluitvorming op den duur een heel slechte zaak is.”

Daar hebt u als minister van Volksgezondheid uiteindelijk geen greep op.

Hoogervorst: “Nee helemaal niet.”

Achttiende scène: Existentiële vraag: wat nu?

Door: Ruud Koolen

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.