In het Integraal Zorgakkoord (IZA) worden lokale samenwerkingen gestimuleerd om iedereen de beste zorg te leveren die op het moment beschikbaar. En dat is geen gemakkelijke opgave, want de zorg staat aan de vooravond van een enorme transitie.

Samenwerking stimuleren

De druk op de zorg is nog nooit zo hoog geweest. Huisartspraktijken en ziekenhuizen kunnen de vraag niet aan, wijkverpleegkundigen krijgen steeds complexere zorgvragen en de palliatieve zorg is al geruime tijd overbelast. Deze situatie is onhoudbaar en vraagt de komende jaren om maatregelen en focus. Naast mijn rol bij Mediq, leverancier van medische hulpmiddelen en innovatieve oplossingen, ben ik onlangs voorzitter geworden van de Federatie van Medische technologiebedrijven (FMed). Deze combinatie van rollen en verantwoordelijkheden, stelt mij in staat om de noodzakelijke focus en samenwerking te stimuleren. Want in mijn optiek kunnen we deze transitie alleen samen realiseren.

Zorg dicht bij huis

Samen met FMed heeft Mediq de politieke partijen daarom enkele aanbevelingen meegegeven om de druk op de zorg te verlichten, complexe zorg te minimaliseren en duurzaamheid te bevorderen. Dit is de focus waarmee we het nu het verschil kunnen maken. Zorg dicht bij huis aanbieden is daar het belangrijkste onderdeel van. Hoe essentieel dit onderwerp is, blijkt uit het onderzoek van het economisch bureau van de ING Bank. Dit onderzoek concludeert dat bijna de helft van de chronische-zorgverlening in 2030 voor een groot deel buiten het ziekenhuis kan worden verleend. Dit kan de kosten voor ziekenhuiszorg met zo’n 3 miljard euro per jaar verlagen. Verder verlicht het de overbelasting van ziekenhuizen en worden de besmettingsrisico’s beperkt.

Nu denkt u wellicht, maar willen de mensen dat ook en wordt de zorg daar beter van? Uit hetzelfde onderzoek blijkt dat 60 procent van de ondervraagden regelmatig benodigde ziekenhuiszorg liever thuis of dicht bij huis ontvangen. Toch is het vanwege de huidige financieringsstructuren lastig dit voor elkaar te krijgen. Het is geen onwil of onkunde, het is in de loop der tijd ontstaan.

Oproep voor één vergoedingsstructuur

Een oplossing kan zijn om de zorg voor medische hulpmiddelen niet de ene keer vanuit de Wet langdurige zorg (Wlz) te financieren en de andere keer vanuit de Zorgverzekeringswet (Zvw). Want welke zorg door wie uit welk potje wordt vergoed, is een vraag die zorgprofessionals zich regelmatig moeten stellen. Niet omdat ze dat willen, maar omdat ze het anders niet georganiseerd krijgen. Dit kost veel tijd en behelst veel administratieve rompslomp.

Mijn oproep is om samen met de beleidsmakers te kijken of we de zorghulpmiddelenvergoeding voor chronische zorg onder één vergoedingsstructuur kunnen laten vallen, namelijk de Zorgverzekeringswet. Hiermee zou ook het functioneringsgericht voorschrijven van hulpmiddelen en het naleven van kwaliteitsmodules en consensusdocumenten beter geborgd zijn; iets wat nu eigenlijk alleen via de Zorgverzekeringswet in afspraken geborgd is.

Dit is waarvoor ik pleit en de politieke partijen toe oproep. Ik weet dat het geen gemakkelijke opgave gaat zijn, maar laten we samen kijken hoe we de druk kunnen verlichten, complexe zorg kunnen minimaliseren en duurzaamheid bevorderen.

Door: Susanne van Tiggelen, General Lead Public Affairs & Health Care Insurers bij Mediq en voorzitter van de Federatie van Medische Technologiebedrijven (FMed) in het cluster (DISW)