De zorgzwaartepakketten en overheidsprojecten als Regelarme Zorg zijn in het leven geroepen om de administratieve lasten te verminderen. Onder het mom van ‘planning is realisatie’ kunnen intramurale zorgverleners  die meedoen aan de overheidsprojecten hun werk doen zonder administratieve rompslomp achteraf. Een hele zorg minder, maar wie schetst mijn verbazing? Sommige zorgkantoren zijn het hier helemaal niet mee eens. Een van de grote verzekeraars heeft intramurale zorgverleners te kennen gegeven dat hij toch graag gespecificeerd wil zien wat ze daadwerkelijk hebben uitgevoerd. Doen ze dit niet, dan volgen kortingen.

Wie maakt nu eigenlijk het beleid: de overheid of het zorgkantoor? Het neigt een beetje naar ‘wie betaalt, bepaalt’. Onterecht, want het zijn niet de zorgkantoren maar de belastingbetalers die het grootste deel van het zorgbudget ophoesten. Dus de politiek, die is gekozen door het volk, moet beslissen. Helaas doet de politiek op dit moment helemaal niets tegen de opstelling van de zorgkantoren. Het tekent de macht van de zorgverzekeraars. Een aantal wordt bestuurd door oud-politici die de registratie willen. Ouwe jongens krentenbrood? Hoe het ook zij de zorgprofessional zit met de gebakken peren want die moet weer registreren.

Administratieve lastendruk

Gemiddeld besteden zorgprofessionals 60 procent van hun werkdag aan directe zorgtaken en 40 procent aan administratieve taken. Maar de verschillen tussen de zorginstellingen zijn groot. Sommige zijn er, mede dankzij automatisering, in geslaagd de administratieve lastendruk voor hun professionals terug te dringen tot 20 procent. Maar als administratieve lasten wegvallen hoeft er ook niets geautomatiseerd te worden. Heel prettig: want er blijft meer tijd over voor de cliënt. Niet dus, de zorgkantoren vertrouwen het niet en willen bewijzen zien van de geleverde zorg. Jammer, want vertrouwen is een zeer belangrijk ingrediënt voor efficiëntere zorgprocessen en gemotiveerde medewerkers.
Zorgkantoren zijn blijkbaar helemaal niet bezig met verbetering van de zorgprocessen, zoals de overheid en de maatschappij willen. Hierdoor kunnen zorginstellingen niet werken aan efficiëntere zorg, maar moeten zich focussen op hun administratieve processen.

Gecertificeerde software

Als ict-bedrijf moeten we oplossingen verzinnen om tegemoet te komen aan dit wantrouwen van zorgkantoren. Het bijzondere is dat zorgkantoren de zorginstellingen erop wijzen dat ze een hoger bedrag mogen declareren als ze de registratie met gecertificeerde software doen. Bijzonder aantrekkelijk natuurlijk: een instelling krijgt meer geld en hoeft zelf niets te doen want de softwareleverancier moet zorgen voor de certificering van zijn software. Wij hebben het zorgkantoor gemeld dat we onze software willen certificeren. Het antwoord was: ‘Daar hebben we dit jaar en in 2014 geen tijd voor’. Zonder enige aanvullende reden. Daarmee gedraagt het zorgkantoor zich niet alleen als politicus maar ook als pakketleverancier. Misschien is het tijd om deze regelzucht te melden bij het project Regelarme zorg.

Jan Pol, directeur Unit4 Gezondheidszorg