Vorige week meldde minister Klink dat hij een zwarte lijst gaat aanleggen van artsen die ernstige fouten maken. En dan lezen we weer dat een onbedoelde inkomensstijging van specialisten de staat een strop oplevert van 450 miljoen. Kortom: de voormalige halfgoden staan inmiddels te boek als blunderende zakkenvullers.

Directeur Gita Gallé van de NVZ vereniging van ziekenhuizen wijt de negatieve beeldvorming aan de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). Voor jongeren die misschien in de zorg willen werken, is het “ontzettend demotiverend dat de IGZ alleen de nadruk legt op wat er fout gaat”. Het moet dus maar eens afgelopen zijn met dat gepraat over vieze operatiekamers, onderbemensde ic’s en gebrekkige samenwerking tussen artsen.

De inspectie geeft toe dat alarmerende rapporten de indruk kunnen wekken dat misstanden toenemen, terwijl deze alleen maar zichtbaar worden. De vraag is alleen of je misstanden dan beter onzichtbaar kunt houden. Juist de geslotenheid van de medische stand heeft bij het publiek de indruk gewekt dat artsen ‘elkaar allemaal de hand boven het hoofd houden’. De zwarte lijst van Klink zou wel eens een blessing in disguise kunnen zijn voor medisch specialisten. Regel één van reputatiemanagement is immers: ga niet in de verdediging, maar geef fouten toe en zeg hoe je ze gaat herstellen. Een lijst waarop patiënten kunnen zien welke artsen zijn geschorst of geschrapt uit het BIG-register, laat zien dat zwakke broeders eruit vliegen. Dat kan patiënten een gevoel van veiligheid geven, terwijl de gemiddelde specialist er geen seconde van wakker hoeft te liggen. Je moet het als arts immers wel heel bont maken om een schorsing te riskeren. (Zorgvisie – Krista Kroon)