Brenda Frederiks, universitair docent gezondheidsrecht Amsterdam UMC, schrok van de opmerkingen van sommige zorgaanbieders in de gehandicaptenzorg over de Wet zorg en dwang (Wzd) nadat VGN eerder besloot om niet in te stemmen met de bestuurlijke afspraken over de Wzd. “Ik merkte al veel wantrouwen tegen de cliëntvertrouwenspersoon, maar die lijkt nu wel groter te worden”, vertelt Frederiks. En ook de weerstand tegen de Wzd neemt hierdoor toe.
VGN maakte ruim een week geleden
Beste Brenda
Het gaat er niet om dat er kritiek is op de functie van vertrouwenspersoon. Wij hadden en hebben al twee onafhankelijke clientvertrouwenspersonen die er zijn voor alle vragen en kwesties van onze cliënten. Conform de WZ&D zijn er aparte vertrouwenspersonen (organisaties) gekomen. Dit blijkt echt onnodig te zijn. Vragen en kwesties inzake de WZ&D komen nauwelijks voor en kunnen prima opgepakt worden door de twee vertrouwenspersonen die we al hebben. Het werkt zelfs verwarrend. Er is een onnodige bureaucratie opgebouwd met aparte organisaties die ook weer veel geld kosten. Wellicht een suggestie om een landelijk contactpunt op te zetten waar mensen terecht kunnen voor extra informatie en vragen. Voor individuele kwesties kunnen cliënten terecht bij de vertrouwenspersonen die we al hebben. Dat is meer dan genoeg.
Inge Borghuis, bestuurder Amstelring
Beste Brenda,
Het lijkt me belangrijk om samen met de VGN te onderzoeken waar de pijnpunten en de oplossingen zitten. Het risico dat nu ontstaat, en je in je artikel ook suggereert, is dat de VGN rechten van cliënten niet wil respecteren. Dat is vanuit VGN perspectief echter niet aan de orde.
Wel dat tijd beschikbaar blijft voor goede zorg.
Ik hoop maar dat de polder niet overal dood is.