Thuiszorg op recept, geef heldere richtlijnen aan huisartsen en laat deze thuiszorg voorschrijven, ze kennen de client en situatie als geen ander. Uiteraard moet er wel een klein orgaan blijven die dit systeem controleert, vergelijkbaar met het systeem van medicatieverstrekking .

Ik heb ervaring in en met de thuiszorg vanaf 1989 tot 2004. In 1989 hadden we genoeg aan een team van professionals, een telefoon en goed contact met de huisartsen. De geleverde zorg werd snel geleverd, vaak nog dezelfde dag, en niet meer dan nodig, want goed opgeleidde professionals richten zich op wat de klant nodig heeft en zelfstandigheid als criterium voor kwaliteit van leven. Dat emotionele betrokkenheid de objectiviteit in de weg staat, zal vast incidenteel voorkomen maar dat weegt niet op tegen de enorme tijd en energieverspilling die ik heb zien ontstaan als gevolg van alle beheersmaatregelen van de overheid sinds dat jaar 1989. Het kwaliteitsverlies in de thuiszorg en de uitholling van het beroep van wijkverpleegkundige is iets wat ik niet meer kon aanzien.

Eindelijk iets verstandigs van Bussemaker, al het tenminste waarheid wordt.

De thuiszorginstelling mag nu zelf rechtstreeks een soort preadivies doen, die electronisch wordt ingevoerd in het CIZ systeem. De invoer ervan kost al gauw een half uur tot drie kwartier, niet alleen van iemand die bij de client komt, maar ook van iemand die met het systeem bekend is. De bureaucratie en de kosten ervan worden dus verschoven naar de instellingen en daarmee onzichtbaar, maar niet minder.