Buurtzorg Nederland is uit brancheorganisatie ActiZ gestapt. Buurtzorg-directeur Jos de Blok zegt dat hij fundamenteel verschilt van inzicht over de toekomst van de wijkverpleging.
Buurtzorg Nederland is de grootste aanbieder
Buurtzorg Nederland breekt met ActiZ
WAT IS DIT TOCH STEEDS MAAR WEER? WAAROM GAAT DIT MAAR ZO DOOR? WIE BEGRIJPT DIT NOG?
IK AL LANG NIET MEER. OF IS DE VOORTGAANDE STRIJD GEWOON HET OVERLEGMODEL (GEWORDEN)?
We moeten ons realiseren dat de overheid c.s., niet alleen in NL maar in alle westerse landen, op kunstmatige wijze al jaren bezig is greep op de zorg(kosten) te krijgen. Daarnaast is een versplinterd zorglandschap nauwelijks in staat gebleken verder te innoveren dan medische innovaties, alhoewel een kentering zichtbaar is.
Diverse bestuurders zijn ‘overgevoelig’ voor samen met de overheid tot afspraken te komen en hebben zo geen oog en oor voor de weldadige professionele praktijk. Een praktijk die ondergeschikt gemaakt wordt door een slimme overheid (met 2!! ministers en een staatssecretaris) die benauwd is voor het nog verder uit de handlopen van zorgkosten.
Dus Actiz speel dan ook die kaart uit.
Zou dit nu de eerste stap zijn, worden we nu eindelijk wakker? Zo kan het toch niet meer langer in de gezondheidzorg!
Voor mij is Jos Blok een voorbeeld zoals het zou moeten gaan in de Thuiszorg. Een manier van werken (business model) dat door ons logge zorgstelsel in Nederland heel wat tongen los maakt. Maar dit is de toekomst dit is het nieuwe werken of we het nu willen of niet.
Zoals op het Drucker Forum 2019 in Wenen afgelopen december werd Jos Blok met zijn presentatie over de manier van werken in Buurtzorg met open armen ontvangen. Een innovatief business model dat door velen in het buitenland omarmt gaat worden. In de discussies was er veel bewondering voor mogelijke oplossingen voor dit belangrijke vraagstuk Ouderenzorg, dat ook elders in Wereld speelt.
In Nederland hebben wij nogal de attitude om innovatieve mensen de kop in te drukken. We hebben allemaal een mening maar weinig betere oplossingen. Discussiëren en vergaderen kunnen we allemaal, maar ik zie maar weinig daadkracht.
Als ik elke morgen de Zorgvisie en Skipr lees, word ik bijna depressief van alle ellende die nu weer voorbij komt, maar zie ook veel zorgmanagers met oplossingen. Dan rijst bij mij toch de vraag waar blijven dan deze oplossingen? De problemen zijn grotendeels hetzelfde, maar blijkbaar neemt niemand de moeite om te kijken waar deze problemen al opgelost zijn. Het lijkt wel of we allemaal op eilandjes wonen en zelf de oplossingen willen vinden, die er waarschijnlijk allang zijn.
Naar mijn mening staat bij al deze problematiek de klant en zeker ook de hulpverleners totaal niet centraal. We hebben het hier wel over mensen. De hulpverleners staan onder druk, moeten aan te veel regels voldoen en druipen af. Gevolg te weinig hulp verleners, maar de vraag wordt groter.
Waarom niet thuiszorgbedrijf Buurtzorg als standaard nemen? Waarom kunnen we daar niet van leren?
Thuiszorgbedrijf, Buurtzorg, maakt gebruik van kleine teams of verpleegkundigen met een wijkgebied dat zij beheren. Ze zoeken uit welke patiënten welke zorg nodig hebben, hun eigen schema’s, hoe ze met elkaar zullen coördineren, enz. Buurtzorg heeft geen marketingfunctie en heeft een prijs voor het beste merk gewonnen. Het heeft geen CFO maar is altijd winstgevend. Het heeft geen HR, maar is 5 keer bekroond als beste werkplek. Dit alles via kleine teams.
We weten allemaal dat we een belangrijk vraagstuk op te lossen hebben, en de tijd dringt, dus waarom niet dit initiatief adopteren?
Sta open voor veranderingen anders zijn er binnenkort helemaal geen hulpverleners meer.
Omarm dit initiatief, leer ervan, en zet de hulpverleners en klanten centraal.
Jammer dat het steeds weer Jos de Blok is die met ballen opkomt voor de belangen van patiënten en voor de autonomie van zijn professionals. Daar zouden meer bestuurders een voorbeeld aan kunnen nemen.
Zo’n reactie verwacht ik eerlijk gezegd niet meer in deze tijd. Het is een voorbeeld van ongenuanceerde stemmingsmakerij. Helaas ga je daarbij ook voorbij aan de alternatieven die worden aangereikt door Jos Blok. Daar ligt een uitdaging die kan worden opgepakt en stop nu eens met kinnesinne plegen waar de inhoudelijke zorg niet mee gebaat is.
Buurtzorg kiest vanaf haar ontstaan voor een solistische positie op alle niveau’s. Blijkbaar gaan Buurtzorg en samenwerken niet samen.