Verdienen specialisten te veel of te weinig? Deze dienaren van de zieke medemens halen hun salaris uit de maatschappelijke ruif, althans zo is de perceptie. Daar hoort dus een maatschappelijk salaris bij zou je zeggen.

Het wordt tijd dat we de term 'arbeidsmarkt' ook in de zorgsector serieus gaan nemen. Terwijl het de belangrijkste 'markt' van de toekomst zal zijn, buigt het publieke debat zich nog alleen over de gereguleerde markten van zorgverzekeringen en zorgaanbod.

Er wordt sinds de invoering van de Wmo veel geklaagd over de ingewikkelde aanbestedingsprocedure voor de thuiszorg. De kolommen van Zorgvisie staan vol met verhalen over aanbesteden in de Wmo.Over de aanbestedingsbestekken die bij iedere gemeente weer anders zijn. En over de moeite die thuiszorgaanbieders moeten doen om aan alle voorwaarden van de verschillende bestekken te voldoen. Om nog maar te zwijgen over de voortdurende conflicten over de prijs.

Het onduidelijke beleid van het ministerie van VWS leidt tot stagnatie van bouw in de zorg. Op zich is er niets mis met de gedachte achter afschaffing van het oude knellende bouwregime. In ruil voor de vrijheid om te bouwen wat zorginstellingen willen, moeten ze zelf de financiële verantwoordelijkheid dragen. Daardoor houden bestuurders hun bouwplannen nog eens kritisch tegen het licht.

Eén ding moet je de rekenmeesters van de Nederlandse Zorgautoriteit nageven: creatief zijn ze. Onder het motto: leuker kunnen we het niet maken, ingewikkelder wel, is een nieuw financieringsmodel uit de hoge hoed getoverd.

Maar liefst 48 miljoen euro hebben de twee stichtingen die zijn voortgekomen uit Meavita Nederland (voormalig Meavita West en Thuiszorg Groningen) aangevraagd. Dat geld is nodig om de exploitatie weer gezond te krijgen en de kosten voor wachtgeld en ontslagvergoeding te betalen.

Wij Nederlanders zijn kritisch en laten ons niet door anderen vertellen wat we moeten doen. En als patiënt maken wij zelf wel uit naar welke dokter we gaan. Pogingen van zorgverzekeraars om hun klanten te sturen, blijken tot mislukken gedoemd.

Hoe verfrissend is het om met jonge zorgprofessionals te praten over hun werk. Nog onbedorven, aan het begin van hun carrière, kiezen ze voor een baan in de gezondheidszorg omdat ze iets willen betekenen voor de patiënt.

Groter, groter, groter. Dat is sinds jaar en dag het motto in de gezondheidszorg. De onzekerheid die marktwerking en prestatiebekostiging veroorzaken, wordt nogal wat bestuurders te machtig. Ze zoeken veiligheid in een grote omvang om daarmee de boze buitenwereld het hoofd te bieden. De top-100 van de grootste zorgorganisaties die Zorgvisie sinds 2003 samenstelt met PricewaterhouseCoopers laat deze neiging duidelijk zien. Jaar in jaar uit groeien de organisaties en de omzetten. Maar er hangt verandering in de lucht.

Donkere wolken pakken zich samen boven de gezondheidszorg vanwege een gigantische bezuinigingsslag na 2011, maar de minister van VWS kiest er in zijn plannen voor 2010 nog voor om aan veel kleine knopjes tegelijk te draaien.