Ruim driekwart van de werknemers in ziekenhuizen is slachtoffer van agressie. Een kwart heeft daar zelfs wekelijks mee te maken. In verpleeg- en verzorgingshuizen worden vier op de tien verzorgenden dagelijks of wekelijks uitgescholden, bedreigd, geslagen en geschopt. Daarnaast loopt zeventig procent van de verpleegkundigen in ziekenhuizen op interne afdelingen of operatiekamers rond met lichamelijke klachten aan rug, nek en benen. In een kwart van de instellingen loopt het personeel onnodig risico door het onveilig omgaan met gevaarlijke stoffen.

Enkele uren nadat zij een gezonde tweeling op de wereld heeft gezet, overlijdt een jonge vrouw aan de gevolgen van het HELPP syndroom. De eerste aflevering van het nieuwste tv-programma over medische missers, ‘Missers!’, hakt er meteen in.

Er ligt een beer in bed. Een bruine beer in een ziekenhuisbed. Naast hem staan dokter Uil en zuster Ooievaar. Zij bestuderen het dossier. Een ander plaatje: juffrouw Ooievaar brengt het ontbijt. Ze steekt haar een lepel in een grote pot honing. Gelukkig let patiënt Beer goed op en zegt dat hij die dag geen honing mag. Wie nu denkt aan een kinderboek over het berenziekenhuis, heeft het mis.

Amper drie jaar na haar verschijning gaat de no-claim in de zorg weer af door de zijdeur. Voormalig minister Hoogervorst is er niet rouwig om, hij beschouwde de no-claim toch al als een misrekening.

“Uitstekend werk.” Zo betitelt de orthopeed in het ziekenhuis in Velp de heupoperatie die bij ‘ons moeder’ is verricht. “Mooi gezet daar in Istanbul”. Gelukkig mocht ze vanmorgen...

De zusters van Innoforte, de service-organisatie in de ‘wozoco’ waar mijn moeder woont, zorgen inmiddels goed voor haar. Maar het kan beter.

Elke klacht is een gratis advies. EuroCross heeft dat begrepen. Maar hoe anders reageert de ANWB, als ze – positief puntje – eigener beweging nabellen om te horen hoe het gaat...

Petje af voor Eurocross . Senior hulpverlener Hans Koornstra erkent ruiterlijk het trage handelen van zijn organisatie, waardoor de heupoperatie van ‘ons moeder’ in Istanbul een dag moest worden uitgesteld. Elke klacht is een gratis advies...

We hadden gehoopt met Pinksteren thuis te zijn. Gewoon in het Nederlands met iedereen praten is toch makkelijker. En al dat bellen vanuit Turkije kost handenvol geld. Maar, zo meldt de ANWB: 'Er is geen verpleegkundige die met Pinksteren wil vliegen...'

Ooglaseren in Turkije, ok. Maar een breuk laten behandelen? Is het daar wel een beetje schoon? Krijg je wel iets fatsoenlijks te eten? Ik voel de vooroordelen zelf ook als ik via het internetcafé om de hoek contact heb met de achterban in Nederland.