‘Onze medische staf gaat het bekijken,’ reageert de juffrouw van EuroCross, de alarmcentrale van Zilveren Kruis Achmea. ‘U hoort zo snel mogelijk van ons.’

‘Breng me maar naar het ziekenhuis, want ik denk dat het gebroken is,’ constateert moeder al meteen na haar val op de drukke kade van Eminönü. Zeg maar het centraal station van alle veerboten op de Bosporus.

Vanochtend vroeg zijn we dan toch geland op Schiphol. Ik zit weer thuis in Eindhoven achter mijn eigen computer met een Hollandse kop koffie binnen handbereik. En ‘ons moeder’ ligt weer in haar eigen bed in woonzorgcentrum Nieuw Schoonoord te Velp bij Arnhem. Met een gebroken heup, rechtgezet in het Duitse Ziekenhuis in Istanbul.

Hoe mis is het met de veiligheidscultuur in Nederlandse ziekenhuizen? In NRC Handelsblad geeft bestuursvoorzitter Rob Dillman van het Zaans Medisch Centrum De Heel een onthullend inkijkje.

Nog niet zo lang geleden profileerde het CDA zich als kampioen van de marktwerking in de zorg. In hun verkiezingsprogramma haalden de christendemocraten de VVD op dit vlak zelfs rechts in. Wie het CDA-Kamerlid Antoinette Vietsch nu hoort, zou haast denken dat het CDA een heuse omslag heeft gemaakt.

Redden ze het of redden ze het niet? Rein Willems denkt van niet. De Sneller Beter adviseur, bekend van de slogan ’hier werk je veilig of je werkt hier niet’, vindt dat de ziekenhuizen te veel afwachten. Zo komt er nooit wat van één gecertificeerd veiligheidsmanagementsysteem in 2008. Bossen vol nieuwe initiatieven zijn er opgebloeid, maar samenhang? Ho maar.

Zorginstellingen hebben over belangstelling niet te klagen. Verzekeraars, VWS en Inspectie voeren de druk steeds verder op. Kan de zorg sneller? Doe het dan. Kan het beter? Laat het maar zien. Kan het goedkoper? Zorg daar dan voor.

Waar gehakt wordt, vallen spaanders. De aard van het bedrijf maakt fouten in de gezondheidszorg altijd pijnlijk. Als een kok taaie biefstukjes serveert, zullen de ontevreden klanten daar doorgaans niet van wakker liggen. Als een chirurg de verkeerde nier verwijdert, zijn de gevolgen daarentegen rampzalig en onherstelbaar.

Bijna ieder verpleeghuis stelt in haar missie de wensen van de cliënt centraal. Maar er ontbreekt iets essentieels aan de autonomie van verpleeghuisbewoners: bewegingsvrijheid. Het valt niet mee om jezelf te zijn als je bent vastgebonden, niet uit je stoel kunt opstaan of in je bed tegen een hek aan ligt te koekeloeren. En dat overkomt ruim de helft van alle verpleeghuisbewoners.

Het regent lijsten. Na het revolutionaire nieuws van vorige week - een openbare opsomming van instellingen die onder verscherpt toezicht staan - hangt er alweer een nieuw lijstje boven de markt. VWS wil kwaliteitscijfers van operaties publiceren op kiesbeter.nl. Patiënten kunnen daar zien of een ziekenhuis de nieuwste behandelvorm hanteert, hoe vaak een operatie plaatsvindt en hoe de informatievoorziening is.