Mensen met een beperking moeten vrezen voor hun lunch, want een dreigend ‘onbeheersbaar arbeidstekort’ kan leiden tot een gebrek aan mankracht aan de keukentafel. Met die constatering houdt de verbeelding van het nieuwe kabinet over de levens van mensen met een beperking op.

Zo'n negen jaar geleden, in 2015, werd (medische) zorg nadrukkelijk onderscheiden van ondersteuning. En nog belangrijker werd er een omslag gemaakt: intramurale zorg- en verblijfsvoorzieningen waren niet langer de toekomst. Verzorgingstehuizen werden opgeheven, het aantal verpleeghuisbedden verminderd. Achteraf gezien, is de verschuiving naar zorg aan huis een keerpunt in het zorgstelsel geweest.

Huisartsen zullen ook met nog strengere triage hun poortwachtersfunctie goed blijven vervullen. Ze lopen wel tegen het probleem aan dat patiënten ongeduldig zijn of moeite hebben het oordeel te accepteren. Ga je als huisarts één keer de fout in met je steeds scherpere triage, dan kun je zomaar voor de Tuchtraad eindigen, weet huisarts Sophie Brühl.

‘Daar ontvangen wij geen signalen over’. Daarmee begint een gesprek in organisaties over discriminatie vaak. Daarbij lijken mensen te denken dat discriminatie een incident is waarna slachtoffers meteen aan de bel trekken. Vaak is dat juist niet zo.

De zorgsector kan er niet meer omheen: de cyberweerbaarheid moet worden opgeschaald. Hiervoor moeten organisaties een doelgerichte weerbaarheidsstrategie hebben.

Voor een groot deel van de zorginstellingen geldt een verbod op winstoogmerk. Een wetsvoorstel (de Wibz) gaat wijzigingen aanbrengen in de regels rondom het verbod op winstoogmerk. Hoe zit het?

Ook het huidige kabinet loopt weg voor de benodigde duidelijkheid over de vergoeding van niet-gecontracteerde zorg. Een gemiste kans.

Na een verhitte maatschappelijke discussie, onderling moddergooien en een rechtszaak kwamen de umc’s en het ministerie van VWS afgelopen juni tot een bestuurlijk akkoord over onder andere intensieve samenwerking, kwaliteitsregistraties en veldnormen voor kinderhartchirurgie. Pas op een later moment wordt besloten of en hoe interventies bij patiënten met aangeboren hartafwijkingen verder worden geconcentreerd. Welk belang krijgt in de discussie eigenlijk voorrang?

Netwerkvorming is een stroef proces vol onzekerheden. Wet- en regelgeving is namelijk veelal gericht op individuele organisaties en professionals. Wat is er nodig om regionale zorgnetwerken te bouwen? Het debat moet verrijkt worden, en dit zijn de vier aandachtspunten die daarvoor nodig zijn.

Nu half Nederland over elkaar heen is gebuiteld om zijn mening te geven over het hospice in Bloemendaal dat er niet komt, in ieder geval niet op die plek, wordt het hoog tijd om deze discussie in een breder perspectief te plaatsen. Want een ding is duidelijk: de komende jaren is uitbreiding van het aantal hospicebedden hard nodig.