Zorg op afstand, ofwel telezorg, kan patiënten zelfredzamer maken en de toenemende druk op de arbeidsmarkt verminderen. Het kan echter ook leiden tot medicalisering van de persoonlijke levenssfeer.
Het Centrum voor ethiek en gezondheid
U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan
Login of Maak een account aanHet Centrum voor ethiek en gezondheid
BSL Media & Learning
Walmolen 1, 3994 DL Houten
Postbus 246, 3990 GA Houten
De werkers in de ICT zullen ongetwijfeld uiterst intelligent zijn maar de vertaalslag naar het veld is bedroevend en wordt, door mij, ook als versluierend gezien. Zolang de cliënt/ patiënt er baat bij heeft, niets op aan te merken. Maar is dat zo, is het niet gewoon een overheveling van taken, taken die niet in het takenpakket van de cliënt/patiënt zitten, taken die opgedrongen worden. Wat is de gemiddelde leeftijd van de mensen die er gebruik van maken, zijn zij daar nog toe bereid, in staat? Dan komt de mantelzorg om de hoek kijken, is het een ieder eigenlijk wel bekend hoe belast die mantelzorger zo langzamerhand is? Maar controle willen we houden en stel je voor dat ze aan zelfmedicalisering gaan doen en misschien zelfs een diagnose gaan stellen. Hoogmoed heren. Patiënten/cliënten, noch de mantelzorg, zijn in dienst, telezorg KAN een hulpmiddel zijn en eind-verantwoordelijk blijft altijd de hulpverlener.Of het KAN is ter beoordeling van die hulpverlener. Terug naar waar het eigenlijk om gaat s.v.p. de cliënt/patiënt en zijn/haar mogelijkheden.
Telezorg leidt nmm niet op voorhand tot vermedicalisering. Wat wel opmerkelijk is: telecontrol – in welke vorm dan ook – is in veel industrieën al in lengte van jaren standaard. Nu met – eindelijk!! – met ene toepassignin de zorgwordt proven technology ineens als iets nieuwe gepositioneerd voor veel hogere prijzen!!! Goed ondernemerschap…. Naïviteit in de zorg!
Ik vind telezorg op zich een goede ontwikkeling, zolang dit niet leidt tot zelfmedicatie of erger nog: zelfdiagnose. Dit gevaar is bij gebruik van telezorg duidelijk aanwezig en zal onvermijdelijk tot problemen leiden. Het is in dit verband ook maar de vraag of er met mantelzorgers of patienten op dit gebied wel goede afspraken te maken zijn, zeker als het gaat over verantwoordelijkheden. Ethisch gezien is de professionele hulpverlener tenslotte altijd eindverantwoordelijk voor de geboden zorg!
Als “monitor” kan telezorg wel ingezet worden om de patiënt (herhaaldelijke) bezoeken aan de professional te besparen, mits de privacy van de betrokkene(n) gewaarborgd kan worden.