Onze minister mag dan politiek sterk zijn, van de zorg begrijpt ze nog bitter weinig. Twee voorbeelden:
1. Ziekenhuizen krijgen meer mogelijkheden om vreemd kapitaal aan te trekken en winst uit te keren aan aandeelhouders. Een wetsvoorstel daarvoor ligt bij de Eerste Kamer.
De institutionele context inclusief toezicht is te zwak om excessen tegen te gaan. Winsten zijn gemakkelijk te boeken door tal van maatregelen die de prijs/kwaliteitsverhouding van een ziekenhuis verminderen. Terugdraaien van deze maatregel is vrijwel ondenkbaar.
2. Om innovatieve ontwikkeling in het basispakket te stimuleren, laat de overheid een aantal behandelingen en medicijnen onder strikte voorwaarden toe tot het verzekerde pakket. Op basis van hun meerwaarde en kosteneffectiviteit zal het kabinet later besluiten of deze behandelingen daadwerkelijk worden toegelaten.
Ook hiervoor geld, eenmaal in het pakket is verwijderen vrijwel onmogelijk. Neem een groep kwetsbare patiënten die wel baat hebben bij een medicijn maar waarvan het medicijn te duur is. Zal de overheid deze kwetsbare burgers hun enige hoop ontnemen? Zelfs net na de verkiezingen durfde de minister niet te snijden in het pakket.
Deze maatregelen gaan zeker leiden tot een kostenstijging en een vermindering van value for money. In het beste geval snapt de minister dit niet en in het slechtste geval…