Het relatieve verlies aan gezondheid ten gevolge van een aandoening als er geen behandeling plaatsvindtzou in de context van de huidige politieke verhoudingen er gauw toe kunnen leiden dat de behandeling van deze “categorie”aandoeningen niet als absoluut noodzakelijk beschouwd wordt en vanuit het aanvullende pakket geregeld kunnen worden.Dit betekent dat de toegankelijkheid van deze behandelingen een exclusiviteit krijgt voor wie de aanvullende premie kan en wil betalen. Hopelijk staat de Tweede en Eerste Kamer hier straks goed bij stil in de besluitvorming.

De keuzes die gemaakt zouden moeten worden liggen politiek moeilijk. Bijv het feit dat nu te vroeggeboren kindjes al vanaf 21 weken gered(..)kunnen worden. Dit kost kapitalen en levert vaak langdurige zorggebruikers op. Veel kindjes zijn matig geestelijk of lichamelijk onwikkeld. Niemand durft echter financiële plaatjes te maken.

@ Jan. Op dit moment bestaat de solidariteit uit risico-solidariteit en inkomens-solidariteit. Voor elke aandoening die uit het pakket verdwijnt geldt automatisch dat de inkomens-solidariteit komt et vervallen. Dat lijkt mij niet echt solidair. Verder was de ABWZ juist bedoeld voor de niet verzekerbare zorg. Is die zorg dan nu wel verzekerbaar?

Als je de solidariteitsgedachte als uitgangspunt neemt wordt het veel simpeler.
Aandoeningen bepalen het beleid en niet de professie.
Dat wil zeggen als er iets simpels is als bv een enkel # hoeft dit niet in de basis verzekering omdat de kosten gerelateerd aan de incidentie goed verzekerbaar zijn.
Ook huisartsen zorg is per gefinitie goedkoop en kan gemakkelijk naar de AV.
Reserveer de Basis verzekering voor moeilijk verzekerbare dure zorg waarvoor solidariteit noodzakelijk is en integreer de AWBZ hierin.
Al het overige is dan al of niet met eigen risico erbij verzekerbaar via de AV.

Willen de VVD, CDA en PVV stemmers opstaan.

wat zij nu van plan zijn dat kan niet eens om het pakket te verkleinen maar wel de rekening duur betalen makkelijk praten kunnen zij.zij weten niet eens van waar zij over hebben, wat denkt men van gehandicapten en chronis zieken die hebben juist de zorg hard nodig maar diegene die altijd wat hebben van waar men niks aan kan zien dat zijn juist de mensen van altijd kort jakje is altijd ziek maar op zondag niet. en daar wordt de de mensen die juis zorg nodig hebben de dupe van

Mooi voorbeeld van een cliëntenorganisatie die bovenop een dossier zit. Waarom kan dit niet bij de dossiers die met marktwerking en kwaliteit van zorg te maken hebben? En ja, het idee dat ziektelast als enige criterium gebruikt kon worden is naïef. Het dominante criterium is kosten-effectiviteit. Ziektelast is daar aan toegevoegd omdat politici dat als argument gebruikten om de kosten-effectiviteitsinformatie niet als enige criterium te gebruiken. Misschien dat beide criteria samen wel bruikbaar zijn. Probleem is natuurlijk de spreiding van ziektelast. Voor sommigen is het hebben van een schimmelteen verschrikkelijk.

Laat het aan de arts over of het nodig is om te behandelen hij heeft de kennis.

Er zijn zaken die echt veel besparingen op zouden leveren maar die politiek veel moeilijker te verkopen zijn. Elke arts kan ze aanwijzen, maar geen politicus die zich eraan wil branden. Wanneer maken we als maatschappij keuzes?Wèl toestaan dat baby’s na een zwangerschap van <24 weken worden gered: fantastisch dat het lukt, maar, wat kost dat kindje tijdens zijn leven als het minder goed lukt en zeer zwakbegaafd of motorisch gehandicapt blijft?Moeilijke keuzes zijn er volop: wie durft?

‘penny wise, ound foolish’ is de beste kwalificatie voor dit beleid. enerzijds zal het er toe leiden dat veel zieken langer met een kwaaltje rondlopen, echte ziektes later wordt bestreden en de consequenties voor de patiënt en de samenleving dus veel ingrijpender zullen zijn. maar dit past in de opvatting van het kabinet dat preventie ‘betuttelend’ is niet meer wordt vergoed.

Inventariseer eerst maar eens de inhoud van het zorgpakket, terwijl cruciale zaken er niet in zijn opgenomen, zoals bril en/of contactlens, terwijl patienten met een bepaaklde oogafwijking toch echt niet meer normaal in een werksituatie kunnen functioneren.

Schiet je hiermee op de langere termijn niet juist in je voet. Men gaat langer doorlopen zonder in te grijpen en eigenlijk is het belangrijk om vroegtijdig in te kunnen grijpen, zoals ook de NPCF aangeeft. Dus je zou zelfs beter uit kunnen zijn met preventief ondersteunen.