De heer Jongen heeft makkelijk praten. Nu met modder gooien en zeggen dat een kamerlid het bij het onjuiste eind heeft is lekker makkelijk. De heer Jongen houdt echter iedereen een waas voor de neus. Zijn motivatie rammelt aan alle kanten. Hoezo personeelstekort, hoezo ouder wordende bevolking welke meer zorg nodig hebben, hoezo ontgroening en vergrijzing in de regio Zuid-Limburg. Dit was al 25 jaar geleden bekend. Echter, heeft hij, toen hij bestuurder werd van Atrium MC en later van Zuyderland MC hier veel te weinig aandacht aan besteed. De bevolking en de huisartsen van de Oostelijke Mijnstreek worden weer door een bestuurder van hun ziekenhuis voor de gek gehouden en als labiel behandeld. Dit hebben ze eerde ook gedaan. Toen hebben het ziekenhuis van Brunssum, na jaren lang geen onderhoud te plegen, en het ziekenhuis van Kerkrade verplicht naar Heerlen geduwd. De bevolking en de gemeenten hadden geen keus. Wel hebben ze toen allerlei loze beloftes gehoord, welke nooit zijn nagekomen. Dit gebeurt nu, met de afbouw van ziekenhuis Heerlen en de verplaatsing naar Sittard weer. De inwoners worden weer bedrogen. Schandalig dat zo iemand gewoon door kan gaan.

Als je de eerste lijn verzwakt, dan komen dit soort “discussies” vanzelf bovendrijven.

Waardoor wordt de eerste lijn verzwakt?

*marktwerking, met inherent:
*geinstitutionaliseerd wantrouwen, waardoor:
*administratieve dwang/ afvinkentering;
*samenwerking wordt ontmoedigd;
Hiernaast:

*tienduizenden ontslagen in de zorg onder het neoliberalisme; waardoor:
*demotivatie om terug te keren; vanwege bezuinigingen, al eerder genoemd.
*bestaansonzekerheid in de zorg, versus lonkende en vrijblijvende carrieres bij/als “adviesbureaus” en “coachingexperts”.

Politiek, managers, eerste lijn struikelen nu over elkaar vanwege een niet-passende analyse.

Zullen we het dus hebben over de rampzalige invloed van het neoliberalisme op de zorg?
De marktwerking om te beginnen?

Tip: Google even op Barbara Starfield.

De capaciteit zal niet in het geding zijn. Immers, naar wat ik ooit leerde, is één volwaardig algemeen ziekenhuis te plannen op ca 600.000 inwoners in een zorgregio. De zorgregio zuid Limburg telt dit aantal inwoners en bovendien is in die regio ook een academisch ziekenhuis gevestigd ( wel met een grotere regio ). Inzake de acute opvang geldt een andere regio en normgetal. Nu lijkt de plek dichtbij een academisch ziekenhuis met veel medisch specialisten in opleiding ook een voordeel, maar ondanks dat is het aantal vacatures nu te hoog voor meer vestigingsplaatsen. Ik las niets over verpleegkundigen en verpleegkundig specialisten en ook niets over PA bij dit thema schaarste. Het is wel wat opzienbarend als het eerste politiek probleem van een nieuw kabinet veel nationale politieke invloed zou behoeven inzake het strategisch beleid van een lokale zorginstelling. Hoewel ik de extra aandacht voor het personeelsbeleid in de zorgsector ( meerdere branches) wel toejuich! En “aandacht” is ook “zorg” en dus passend voorbeeld gedrag, maar of het “passend” beleid is?

welvaartsziekten = welvaartsontwikkeling

De huisartsenalliantie van OZL heeft een volstrekt andere visie dan dhr D. Jongen. Hij vertelt onjuistheden en schaadt in onze ogen met zijn halsstarrige visie de zorgbelangen en brede welvaartsziekten van een regio van bijna 300.000 patiënten en brengt huisartsen welbewust in risicovolle situaties waardoor zij onverantwoorde aansprakelijkheidsrisico’s lopen en de kwaliteit van spoedzorg ernstig ondermijnd wordt. In plaats met open vizier met alle stakeholders naar oplossingen te zoeken, zeker nu de regio overheidssteun aangeboden krijgt, volhardt dhr D. Jongen in zijn tunnelvisie. De echte visie op doelmatige en kwalitatieve spoedzorg kan alleen verwacht worden van zorgprofessionals die zelf met de poten in de klei van de spoedzorg staan en niet van zorgbestuurders die heel andere belangen behartigen. Deze kwetsbare regio vraagt een veel breder doordachte oplossing voor een doelmatig en toekomstbestendig zorglandschap.
Namens de huisartsenalliantie OZL
Marc G.G. Weyts, huisarts