Heel erg mee eens dat het fundamenteel anders moet en dat overheidsgeld dit anders doen eigenlijk alleen maar in de weg lijkt te zitten. Helaas is dat al decennia lang het geval, dat vooral ‘aandacht voor het binnenfietsen van geld’. Is de oplossing dan om geen geld te geven? Ik kan me voorstellen dat dat dwingt tot anders, maar als dat anders nog steeds vanuit dezelfde overtuigingen/denkwijze, cq de oorzaak van de problemen vorm krijgt, dan zie ik nog niet veel verbetering of fundamentele verandering ontstaan. Ik onderschrijf van harte dat je echte veranderingen moet opbouwen vanuit de praktijk van cliënten en behandelaren. Ik weet niet of dat hetzelfde is als behandelaren vragen wat voor hun betekenisvolle verantwoording is, zodat ze hun werk goed kunnen uitvoeren. Ik snap dat dat al tot verandering heeft geleid, maar wel binnen de bestaande logica. Wat, als je eens zou beginnen bij de werkprocessen (die van behandelaren met cliënten)? In essentie zijn er volgens mij 3 typen. Die hebben elk hele eigen kenmerken inclusief eigen verantwoordingslogica. Nu is alles op een hoop gegooid met veel suboptimalisatie. Jammer van al die tijd en inspanning. Maar dat blijft vrees ik, als er geen onderscheid gemaakt gaat worden.

Volledig eens dat denken in KPI’s niet de weg is. Denk in KI (kunstmatige intelligentie). Bij bijvoorbeeld de inzet van LLM’s en Social AI op kwalitatieve gegevens als conversatiedata kun je niet zo maar een gekwantificeerde KPI er uitpersen. Ook de dure bureau’s niet. Het gaat om intelligente interpretatie van zachte data en niet om analyse van harde data bij de inzet van dit type AI. Met als gevolg dat de ontwikkelingen op dat gebied grotendeels stil ligt ondanks de opkomst van AI Agents die de zorgprofessionals op alle fronten, van administratie tot echt complexe cognitieve taken, enorm kunnen ontlasten.

Beste Dick, complimenten voor deze heldere visie. Want het werkt gewoon. Bij Caredate is het onze kerntaak om professionals en cliënten zo goed, effectief en prettig mogelijk samen te laten werken. Als organisatie zijn we dienend, faciliterend. Er wordt hier zo min mogelijk IZA vergaderd. Nergens voor nodig, want je kan zelf ook wel bedenken hoe mensen het beste kunnen samenwerken. Met onder andere als resultaat dat we een wachtlijst hebben. Voor professionals. Want die willen niet anders dan goed hun werk kunnen doen.

Amen. Laten we de tijd die we landelijk besteden aan het schrijven en beoordelen van gedetailleerde plannen en berekeningen (en het geld dat we uitgeven aan dure consultants om dit voor ons te doen) eens inzetten om het ook daadwerkelijk voor elkaar te krijgen. Dat gaat echt meer opleveren dan wat we nu doen.

Beste Guus, Dank voor je mooie reactie! Laten we hierover een keer doorpraten. Een nieuw perspectief is zo hard nodig!

Beste Dick, HET VERVOLG

3. Dan nog een enkele opmerking over de bekostiging. Geheel eens met je opmerkingen over de te ingewikkelde de bekostiging. Daarvoor heb ik een TIENPUNTENPLAN ontwikkeld.
Enkele hoofdelementen: a. laat -middels het representatiemodel- een ( of maximaal twee) zorgverzekeraars/zorgkantoren onderhandelen met een instelling over een totale omzetplafond/ aanneemsom. Al die omzetplafonds worden toch in een pot gegooid als basis voor de interne begroting en de toekenning van middelen.
b. Laat de NZa landelijke uniforme tarieven per declaratie-eenheid/tariefdrager vaststellen. Die tarieven hebben toch geen andere betekenis dan het omzetplafond te kunnen declareren. Dit scheelt een heleboel lastendruk , bij zowel instellingen als bij zorgverzekeraars/zorgkantoren.
c. Dit geeft de nodige ruimte aan de werkvloer.
d. Het plaatst de instellingsbestuurder in een veel meer eigen rol ,
zowel ” extern” als “intern”.
e. En dit geldt ook voor de zorgverzekeraars/zorgkantoren. Die kunnen
zich dan veel meer op hun “institutionele ” rol concentreren. ( aard
en omvang van voorzieningen in een regio ( populatie gebaseerd) , de
samenwerking tussen die voorzieningen, , concentratie/spreiding van
functies, enz.. Voor de zorgplicht van de zorgverzekeraars vele malen
effectiever dan het jaarlijkse onderhandelgedoe over een opname
meer of minder. En ook voor de kostenbeheersingsrol van de
zorgverzekeraar ook veel effectiever. Immers de instellingen kennen
in grote mate een vaste kostenstructuur.
f. Voor de overheid en in het verlengde de zorgverzekeraar/zorgkantoor
kan op deze wijze het verdeelmodel – want basaal is het huidige ,veel
te ingewikkelde systeem – veel effectiever worden.
g. Deze ontwikkeling vraagt om een “vertrouwensmodel” en niet om
een “control-en beheermodel”.
Dick , er valt veel meer over te vertellen. Ik verwijs hier naar mijn recente publicaties.
En nogmaals bijzonder dank voor je mooie en inspirerende artikel. Guus van Montfort.

Beste Dick, uitstekend verhaal.
1. Geheel eens dat het IZA – zoals het wordt uitgevoerd – eerder een “vertragend /afleidend” effect heeft, dan een motiverende/stimulerende effect. In de praktijk blijkt dat de business-case van vele transformaties/innovaties 2 a 3 jaar is. Dus gewoon doen en zelf investeren. Maak je niet afhankelijk van “honingpotten uit Den Haag”. Hoe verleidelijk dan ook. De transformaties/innovaties worden niet in de VWS-boardroom of de boardrooms van zorgverzekeraars en zelfs niet in de boardroom van de instellingsbestuurders.
2, Dus gewoon doorgaan met het faciliteren en ondersteunen van de werkvloer. Daar gebeurde het, daar gebeurt het en daar blijft het ook in de toekomst gebeuren. Dus b.v. met betrekking tot de registratie- en administratieve lastendruk , vraag aan patiënten en zorgprofessionals wat zij voor informatie nodig hebben m.b.t. kwaliteit, efficiency, uitwisseling met verwijzers, overleg met collega’s, onderzoek/evaluatie. En dat zal zeer waarschijnlijk leiden tot het niet meer registreren van een “kwaliteitsindicatoren ” en dus niet meer ( kunnen ) worden aangeleverd aan NZa , ZIN, zorgverzekeraars, IGJ , enz.. Maar dan moet de bestuurder zijn verantwoordelijkheid nemen en lef tonen door zich achter of liever voor zijn eigen werkvloer te gaan staan. En tegen externe organisaties aangeven dat een aantal indicatoren niet meer worden aangeleverd omdat ze voor het primaire proces geen enkele betekenis meer hebben. EN we waren toch allemaal voor een zeer sterke reductie van de registratie- en administratieve lastendruk.!!! Toch!!
Wordt vervolgd.