Brakman, vooral clubs als MEE zouden een toontje lager moeten zingen, vooral als ik in vakatures voor zgn. managers zie staan : U moet op zoek naar nieuwe markten.

Prachtige taal – Prachtige adviezen! Het feit is zolang de uitkeringen voorzien in onafhankelijk opstelling naar de maatschappij zal er weinig beweging tot stand komen in de samenleving. Wie niets hoeft te doen voor inkomen zoekt zijn heil achter de graniums!
Ons verlaten en hopen op inspanning vanuit gemeenten slaat de plank helemaal mis. De ambtenaar en de politiek praat wel maar beweegt van nauwelijks anno 2014. Praatjesmakers die goed voor zich zelf zorgen!

klopt Coebergh zelf. En die wijkverpleegkundigen kenden hun wijk; waren GOED opgeleid en betaald. Opgedoekt voor veel administratie gedoe minder zorg en uiteindelijk veel duurder nu blijkt te duur. Dus terug naar de oude goed opgeleide zelfstandig werkende wijkverpleegkundige met toevoeging van nieuwe ict technieken

Eindelijk een nuchtere vaststelling dat de (sociale) wijlkteams niet de voorspelde haarlemmerolie zijn. Eerder is vastgesteld dat regie, visie en sturing en ook begeleidend wetenschappelijk onderzoek (vooral naar procesgang) nodig zijn voor deze helse samenwerkingsklus om de beoogde resultaten te halen en successen te kunnen extrapoleren. Maar in Nederland kiezen we liever voor ‘alle bloemen laten bloeien’ om vervolgens niet te kiezen voor het systeem dat de meeste waarde toevoegt aan de kwaliteit van leven van de cliënten.

Volgens mij was er 30 jaar geleden in grote delen van het land effectieve wijkverpleegkundige zorg vanuit de toenmalige kruisverenigingen met aparte verpleegkundigen voor o.a. de reuma en kankerzorg (hier en daar) Die heeft de politiek toen (jaja, ook het CDA) in organisatorische, tijdschrijvende thuiszorgmonstra met modern management laten opgaan. Patienten werden niet zo oud en konden toen wel gemakkelijker veel langer in het veel goedkopere, kleinschalige ziekenhuis verblijven en sterven en werden niet zo oud. Maar de lijnen waren even kort als er vakvrouwschap was. Aan de vakvrouwen werd nooit wat gevraagd. Als die ”Over U en zonder U” stijl eens plaatsmaakt voor ”management by walking around” zou er al veel gewonnen zijn. En zg inkopers (die meestal weinig verstand van zorg hebben) zich mogen ontpoppen tot keurige betaalmeesters.

Als alles nu al perfect zou zijn, dan zou er sprake zijn van een wonderbaarlijke transitie en transformatie. Juist wanneer we de maatschappelijke ondersteuning van burgers duurzaam willen verbeteren in (jeugd)zorg, arbeidsparticipatie en inclusie, moeten we onszelf als samenleving een beetje de tijd gunnen. Conclusies dat gemeenten het nu al op orde hebben, moeten niet te snel worden getrokken. Kunnen burgers die snelle transitie wel bijbenen? Misschien is het zaak om met elkaar de zaak eerst eens een beetje te onthaasten en tijd te nemen om funderende principes te borgen. Investeren in kennisontwikkeling en innovatie is daarbij de belangrijkste katalysator voor vernieuwing en verandering. Het bevorderen Inclusie en kwaliteit van bestaan vergt lange adem en het zorgvuldig in kaart brengen van ondersteuningsbehoefte van burgers. Daarna meten of de geboden ondersteuning ook daadwerkelijk effect sorteert en duurzaam bijdraagt aan het op eigen benen staan. Als de koplopers-gemeenten dat straks ook laten zien, zijn we op de goede weg. Peter Brakman, bestuurder MEE Zeeland