Het eigen risico is bij zorgverzekeringen ingebouwd om de kosten in te kunnen perken. Er kleven echter nadelen aan, vooral voor mensen met een chronische aandoening en/of een kleine beurs. ‘Het kan anders door het eigen risico slimmer in te richten’, toont Minke Remmerswaal aan in haar promotieonderzoek aan de Tilburg University.
Remmerswaal studeerde economie aan de Tilburg
Er is m.i. een nog veel beter systeem: redelijke eigen bijdragen voor alleen zelfverwezen c.q. -voorgeschreven zorg. We hebben in Nederland al een uitstekend poortwachtersysteem om te voorkomen dat mensen met elk kwaaltje naar een specialist gaan.
Als je daar ook nog een eigen risico bovenop gaat leggen, werk je zorgmijding in de hand die op de wat langere termijn meer kwaad dan goed doet. En inderdaad: de mensen met een chronische aandoening die daarvoor zorg nodig hebben zijn elk jaar € 385 kwijt. Dat is niet erg sociaal.
Echter, in de wachtkamers van de huisartsen, de HAP’s en de SEH’s zitten nog steeds veel te veel mensen die het ook even hadden kunnen aanzien en/of het met een in die trias “lagere” vorm van zorg af hadden gekund. De mensen die dat betreft zijn meestal zelfverwijzers.
Voor meer informatie, zie https://gezondezorg.org/eigen-bijdragen.