Het Amsterdamse ziekenhuis VUmc heeft excuses aangeboden aan een vader en dochter, die gefilmd waren tijdens een bezoek aan de spoedeisende hulp. Zij hadden geen toestemming gegeven voor het maken en uitzenden van tv-beelden. Dat maakte het ziekenhuis donderdag bekend.
Woensdagavond werd bekend dat tv-producent Eyeworks
Dus het VU laat zich ook in met de platte commerciële gemaks-TV. Bah! De gezondheidszorg als een ordinaire wasmiddelen reclame.
Volledig eens met Jan C. Het eerste wat ik me afvroeg was hoe is het mogelijk dat zoveel individuele hulpverleners hieraan mee hebben gewerkt. Er is toch ook zoiets als een eigen persoonlijke verantwoordelijkheid en ethische overtuiging? Vertrouwen en het borgen van veiligheid is de basis voor elke hulpverlening noem het integriteit. In je werk heb je een verantwoordelijkheid, waar je trots op zou moeten zijn. En die ligt als professional in eerste instantie bij het directe contact van de hulpverlener met zijn of haar patient. Niet bij filmmakers of het ziekenhuis, maar bij jezelf dus.
Wat mij verbaast is dat geen van de grote crew medici rond die 35 camera’s heeft gezegd: “Jongens waar zijn jullie en wij nu mee bezig, dat kan toch niet. Dat is medisch en vooral ethisch NIET JUIST”.
Maar zo zit de wereld niet in elkaar. De grote filmmaker Oerlemans van Nova Zembla komt binnen (mooie wijven erbij) en iedereen valt in zwijm. Hoeveel geld is er onder de tafel doorgegaan (ook voor de Directeur)om deze bizarre, onbeschofte en onwezenlijke situatie door te laten gaan. Droom maar door.
Terecht dat er zorgorganisaties en deskundigen zijn die hun afkeer uitspreken over hetgeen is gebeurd. Maar naar mijn idee wordt er wel iets vergeten in deze privacy-discussie. Ik heb gemerkt dat de privacyschending al plaatsvind als je bij een ziekenhuisopname niet op een éénpersoonskamer terecht komt. Je deelt de kamer met (een) vreemde(n). Alles wat de zorgverleners aan het bed zeggen over het zorgproces en ziekte wordt ook door de rest van de kamer gehoord. Of denkt men dat dat dichtgeschoven gordijntje rondom het bed ook privacybescherming geeft bij het gesproken woord? Een gesprek op een kantoortje vind alleen plaats als er eventueel familie aanwezig is en dan nog niet altijd.
Als patiënt dien je je veilig te weten in welk ziekenhuis dan ook. Je gaat niet voor je lol naar de SEH. Als je je dan toch als ziekenhuis op deze wijze wilt etaleren, wees dan zo stoer om vooraf aan de patiënt te vragen of je zijn privé hebben en houwen aan het grote publiek mag tonen, met als tegenprestatie dat deze mag figureren in zijn eigen griezelfilm. Van een Eyeworks verwacht ik geen ethisch besef, van een ziekenhuis daarentegen! Déja Vu?