Mijn ervaring als patiënt is enerzijds dat dingen zoals perfectie en moeite hebben met verandering opgeklopt worden tot psychische stoornissen (waar dan een behandeling voor wordt aangeboden) maar zaken zoals een zware depressie of trauma gewoon niet meer behandeld worden.

Kan iemand mij uitleggen wat die passend zorg precies zou moeten zijn? Vooralsnog lijkt het vooral nog om goedkope zorg te gaan, het leveren van lager opgeleide proffesionals in de plaats vaan een psychiater of psycholoog voor de langere termijn.

Daarom moet een intake ook sneller plaatsvinden, binnen de 4 weken van de treeknorm, om de zorgvraag goed in beeld te brengen door goede diagnostiek. Maar goede diagnostiek is nu juist door de beleidsmakers (overheid en zorgverzekeraars) teruggebracht tot een minimum om te mogen inzetten of helemaal niet.
In het Zorg Prestatiemodel is diagnostiek wel aanwezig als consult maar de tijd om de testgegevens uit te werken is onvoldoende, zeker bij een psychodiagnostisch of psychiatrisch onderzoek. Want je mag alleen maar tijd mét de cliënt/patiënt registreren, niet de tijd vóór de cliënt/patiënt.
En als er al een psychodiagnostisch of psychiatrisch onderzoek plaatsvind duurt het gemiddeld 3 maanden voor dat het onderzoek helemaal afgerond is, dit is veel te lang en een acceptabele tijd is 4 tot 6 weken. Dat zullen veel GGZ zorgmedewerkers te snel vinden maar ik weet dat het mogelijk is want mijn GGZ instelling rond onderzoeken af in 4 tot 6 weken. En het management geeft de medewerkers daar ook de tijd en ruimte voor, het is misschien niet helemaal kostendekkend meer in het ZPM maar de cliënt/patiënt krijgt wel sneller passende zorg.
En dat is toch wat de beleidsmakers willen met het IZA?!