Als beleidsmakers in de gezondheidszorg als politieagenten zorgverleners gaan vertellen wat ze moeten doen, gaat de beweging naar passende zorg niet ‘vliegen’. Dat lukt alleen als bestuurders luisteren naar wat dokters en andere zorgprofessionals nodig hebben om passende zorg te leveren. ‘Laat de beleidsmakers de drempels voor passende zorg, zoals de bekostiging, wegnemen’, zegt Peter Paul van Benthem, voorzitter van de Federatie Medisch Specialisten (FMS) in de podcast Voorzorg.
Wat
Altijd leuk om wat naïviteit te bemerken bij zorgverleners, je kunt wel NEE zeggen maar de zorgverzekeraars en in hun kielzog de Rijksoverheid zorgen er wel voor dat je je conformeert aan het beleid. Of je moet er voor kiezen om contractvrij je zorg te gaan leveren maar dan maken ze je het administratief en financieel heel moeilijk, dat zie je nu gebeuren in de GGZ bij niet gecontracteerde zorgaanbieders. Passende zorg heeft vooral met geld te maken, kwaliteit noemen dient als vlag op de modderschuit.
Dank aan de heer Van Benthem voor een goede podcast en een raak artikel.
Indien u goede contacten heeft met Sjaak Wijma van ZIN, zou u hem er dan nog eens willen laten weten dat de macht over rechtmatig door beroepsgroepen in de zorg vastgestelde indicatiestellingen met de nieuw gebezigde definitie van de Stand van Wetenschap & Praktijk (SW&P) onrechtmatig door ZIN en VWS wordt overgenomen (dus door beleidsmakers en bestuurders)? ZIN hanteert sinds enige tijd de definitie dat de SW&P enkel bepaald wordt door RCT’s (SW dus enkel), terwijl de stand van de praktijk daarnaast (SW&P) vastgesteld wordt door de beroepsverenigingen in de zorg. Een zeer zorgelijke ontwikkeling m.i. omdat het merendeel van de zorg juist niet keihard bewezen is via RCT’s. Zo kunnen beleidsmakers dus het merendeel van de zorg welke hun niet bevalt wegstrepen en de beroepsgroepen, welke leidend zouden moeten zijn bij gebrek aan sluitend bewijs via RCT’s, buitenspel zetten.