“Veranderingen doen altijd een beetje pijn”, zegt bestuurder Frido Kraanen van vvt-organisatie Omring. “De transities van IZA en WOZO betekenen een fundamentele verandering van werkwijze, cultuur en spelregels in de zorg. Het is afscheid nemen van het model waarin we lang hebben gewerkt. Je ziet bestuurders en personeel soms een rouwproces doormaken.”
Kraanen onderzoekt vanaf deze maand die
Heel herkenbaar om dit als transitiepijn te gaan benoemen. De Zorgtanker ontbeert een boegschroef met voldoende preventiekennis en kracht, die de klap tegen de ijsberg zou kunnen voorkomen. Maar het is niet alleen de Zorg. er zijn ook andere terreinen als onderwijs, defensie, volkshuisvesting en sociale zekerheid waar transitiepijnen ( bij organisaties en bestuurders, de “schuldige” politici zijn dan al weg) geleden wordt en nog erger gevoeld zal worden, als de chaos en de crises zich ook op die terreinen gaan verdiepen. Maar “het volk” moet ook naar zich zelf kijken en dat zal ook zeker pijn gaan doen. Hun omslag in de jaren 60 naar ingaan op de met techniek volgegooide welvaartsleefstijl, de zorgeloosheid en het individualisme moest zich vertalen in uit de hand lopen, van hoe we de gevolgen moesten gaan aanpakken. Een zoektocht in de geneeskunde, die haar preventiekennis verloor, naar (peperdure) “oplossingen” volgde, meest industry-driven of money-driven, zoals we dat de Amerikanen zagen doen. En dan een bankier uit de USA terughalen om hier een “nieuw zorgstelsel” op te tuigen Het loslaten van de gezonde leefstijl, zoals die hier tot diep in het volk via de Huishoudscholen en het brede onderwijs ook bij het kind werd geïmplementeerd vanuit de Gezondheidsleer ( Schijf van 5, roken en alcohol zijn ongezond, de 3 R’s (rust reinheid regelmaat), zang en dans, gymnastiek, houdingszorg, buitenspelen etc.) brengt nu zelfs het kind in de gevarenzone van stapelen van chronische aandoeningen (RIVM, VerweyJonkersInstituut 2019) op lichamelijk en mentaal terrein. Ons “Kampioenschap zitten”, ook bij onze kinderen en vergaande vertroebeling van onze breinfuncties door de digitale “bezetting” doen aan de volksgezondheid al helemaal geen goed. De ijsberg doemt voor ons op. De klap zal hard zijn. Pijn voor iedereen. Omdat we als volk meenden dat de gezondheid vanzelf kwam en we niet meer aan preventief onderhoud hoefden te doen. Als ouders en de overheid als “derde ouder” hebben we gefaald om onze jeugd echt gezond de volwassenheid in te krijgen. Als kind van ouders met “slechts” Huishoudschool en Ambachtsschool kreeg ik de volle laag vanuit de Gezondheidsleer mee. Nog dankbaar voor.
Chapeau voor deze bijdrage. Als investeerder in zorginnovatie heel herkenbaar. Focus op de early adopters en beloning voor hun succes is vaak effectiever dan pogen de mammoet tanker die Zorg heet in een keer van koers te laten veranderen.