Ben het eens met het standpunt dat professionals, werkers in het veld met een methodisch handvat prima zelf kunnen schakelen. Netwerk en ktenpartners vinden ze ”vanzelf” maar het is goed om dat vooraf (inzet) en tijdens (monitoring) en achteraf (evaluatie werkwijze en resultaat) scherp te hebben. Een referentiekader van verwachtingen en duidelijkheid over rollen en terugkoppeling is wel een vereiste. Maar het moet inderdaad uit het klantproces zelf voortkomen. dat proces geeft de toon aan. Buurtzorg weet dit principe te borgen in haar organisatiefilosofie en met behulp van zelfontwikkelde online tooling. Dit kunnen andere organisaties ook, maar het moet niet van ”bovenaf faciliteren” zijn/blijven; van ”onderaf” moet de dienst worden kunnen uitgemaakt. Vraagt om een andere randvoorwaardelijk kader, ook op meso- en macroniveau overigens. Ook het Improvement Model voorziet in het realiseren van een switch; zowel initieel qua inrichting en opbouw, als qua monitoring en toetsing. Het is geschikt voor alle gremia binnen de welzijns- en gezondheidszorg. Uitgangspunt is dat klant en medewerker (zeker niveau 4 en HBO) prima weten wat er moet gebeuren en als zodanig verslag weten uit brengen.

Leuk, die reclame voor Buurtzorg.
De vraag is of zij gelijk hebben. Natuurlijk moet er weinig management zijn en geen waterhoofden. Natuurlijk willen de old-school-instanties graag dat waterhoofd verplaatsen van de verpleeghuizen naar de wijk, omdat ze de managementstoelen dan bezet kunnen houden. Ik begrijp daarom de vrees voor het waterhoofd ook wel. Het hangt echter af van de manier waarop de zorgleverende bedrijven hun zorg willen leveren en hoe zij deze in hun wijkteams willen organiseren. Wanneer de organisatie op de oude manier wordt opgetuigd, dan kunnen we ervan uitgaan, dat het koplastig wordt. Er is dus een nieuwe manier nodig met echte beslissingsbevoegdheid van de ‘wijkzuster’ Net als vroeger en net zo als de wetgever het bedoelt. Curadomus Int .gaat dat zo doen. Niet koplastig en met een coördinerende wijkverpleegkundige. Zoals afgesproken en bedoeld.

‘Zo ontstaan automatisch formele en informele netwerken om de zorg te regelen.’ Dat is een constatering van iemand die het weten kan: Jos zelf, uit de praktijk. Daaruit spreekt vertrouwen, daar kun je op bouwen – kost ook beroerd weinig. Zo doen mieren en bijen het ook, zwerm-intelligent.

De marktwerking doet er ook geen goed aan. Wanneer er maar een zorgaanbieder is die in vrijheid kan doen wat nodig is, of er lopen er meer elkaar de vliegen af te vangen of juist kartelafspraken te maken.
Hoe om te gaan met concurrentie in een wijkteam?

het basisprobleem is en blijft natuurlijk, dat de financiering van de zorg op wantrouwen gebaseerd is. en dat is, is helaas maar al te vaak gebleken, niet helemaal ten onrechte. niet alleen heeft de financiering nog steeds veel perverse prikkels voor met name zorgaanbieders, de regelingen zijn bovendien zo complex dat er volop ruimte is voor dubieuze adviseurs en begeleiders.
Buurtzorg heeft weliswaar laten zien, dat zorg op basis van vertrouwen heel direct werkt, maar de bureaucratie van overheden en verzekeraars wil daarmee geen genoegen nemen.