Een van de consequenties van deze systeemwijziging is de verplichting voor zorgverzekeraars om hun reserves fors te verhogen.
Ook andere “spelers” in het zorgspel zullen worden verplicht hun financiële buffers op te hogen. Meer risico impliceert meer reserve.
Dat wordt ook wel dood geld genoemd. Hier uit de FD de inbreng van dhr Feenstra.
Dood geld in de zorg
and Share
FD Selections
maandag 29 augustus 2011
Hans Feenstra
Tot 10 jaar geleden waren er in Nederland nog ziekenfondsen en particuliere verzekeraars. Voor beiden gold een verschillend regime voor het aanhouden van reserves. Ziekenfondsen werden beschouwd als minder risicovol en werden geacht ongeveer 8% van hun omzet als reserve aan te houden voor onverwachte risico’s. Particuliere zorgverzekeraars werden, in tegenstelling tot ziekenfondsen, beschouwd als echt private verzekeraars en dus als risicovoller. Zij werden geacht ongeveer 24 % van hun omzet als reserve aan te houden. Of dat terecht was of niet, is niet zo relevant. Wat wel relevant is, is het uitgangspunt dat naarmate een onderneming meer risico loopt, zij ook geacht wordt grotere reserves aan te houden.
Bij de start van de nieuwe zorgverzekeringswet in 2006, is lang stilgestaan bij de vraag of de nieuwe zorgverzekeraars reserves moesten aanhouden conform de particuliere zorgverzekeraars of conform de ziekenfondsen. Er is toen duidelijk gekozen voor een reservevorming vergelijkbaar met die van ziekenfondsen.
Solvency II
Nu zijn we een aantal jaren verder. Zorgverzekeraars krijgen te maken met Solvency II (nieuwe kapitaaleisen voor risicodragende instellingen), met het afschaffen op termijn van de ex-post nacalculatie, met het invoeren van DOT’s en met het invoeren van 70% B-DBC’s, de twee laatste per 1 januari 2012. Je zou kunnen zeggen dat zorgverzekeraars meer risico’s gaan lopen. Om die reden willen toezichthouders dat zorgverzekeraars grotere reserves aanhouden dan nu. Voorzichtige schattingen geven aan dat dit een bedrag van € 5-10 miljard betreft over een periode van 5 jaar. Dit is dus een gevolg van het feit dat Nederland gekozen heeft voor een privaatrechtelijk zorgsysteem. De inschatting of de risico’s gelijk toenemen met de toename in reserves is een moeilijk te beantwoorden vraag en deels ideologisch bepaald. Feit is wel dat voor deze € 5-10 miljard geen cent meer aan zorg wordt besteed.
Ziekenhuizen worden, als gevolg van de ingezette (of vermeende?) marktwerking, ook geacht meer reserves aan te houden. De financiële risico’s voor ziekenhuizen zijn de afgelopen jaren fors toegenomen. Neem als voorbeeld maar de onvoorspelbare terugvordering over de productie, achteraf door VWS gedurende de afgelopen 7 jaar, maar ook het effect van het veranderde bouwregime. Banken eisen steeds meer solvabiliteit van ziekenhuizen bij het aangaan van verplichtingen. Waar nu 15 % van de omzet een gemiddelde is, neigt dit naar 20-25 % te gaan. Ook dit betekent dat ziekenhuizen meer geld opzij moeten leggen om aan toekomstige eisen te kunnen voldoen. Ook dit geld wordt dus niet aan zorg besteed.
Premiebetaler draait op
Grosso modo zou je kunnen zeggen dat door de keuze voor een particulier zorgsysteem waarin de risico’s toenemen, de premiebetaler uiteindelijk opdraait voor de extra reservevorming. In Nederland zijn ongeveer 12 miljoen premiebetalers. Stel nou dat er in vijf jaar € 10 miljard aan extra reserves moet worden gevormd over de hele sector. En stel ook nog eens dat de beleggingen van zorgverzekeraars de komende jaren erg tegenvallen. In principe kan dit de premiebetaler dan ruim € 800 extra kosten over een periode van vijf jaar. Waar dan geen eurocent aan zorg tegenover staat! Bovendien een bedrag dat de minister vervolgens nog eens gaat korten bij de aanbieders. Wel een hele wrange cirkelredenering.
Dit alles lijkt me in een periode waarin de economie het erg moeilijk heeft en de burger het zwaar voor de kiezen krijgt, moeilijk uit te leggen. En dat alles door de keuze voor een privaatrechtelijk zorgsysteem en de relatief willekeurig onderbouwde wensen voor grotere reservevorming.
Hans Feenstra is voorzitter RvB Martini ziekenhuis, voorheen internist en bestuursvoorzitter De Friesland Zorgverzekeraar. Hij schrijft op persoonlijke titel.

De gevolgen van dit experiment zijn voorspelbaar. Met een per definitie imperfecte ex ante verevening (2 australische economen menen dat afschaffing van de ex poste wel kan en die twee volgt de NZa nu, de rest van de wereld ziet het fout volgens de NZa)is afschaffing van alle ex poste vereveningen voor zorgverzekeraars een bestuursmaatregel een beschaafd land onwaardig. Verzekeraars zijn in Nederland verplicht iedereen te accepteren voor een door de Overheid opgelegd basispakket tegen een door de Overheid opgelegde rekenpremie waarvan zij niet al teveel mogen afwijken. Het is immers de Overheid die het totale Zorgbudget bepaalt en niet de verzekeraars. Verzekeraars mogen dan ook geen risico selectie en premie differentiatie toepassen.
Er zal een prijzenslag ontstaan en de verdere consolidatie van de verzekeraars zal versneld doorgang vinden: DSW, Z en Z, Salland, ONVZ en mogelijk ook Menzis zullen een fusiepartner moeten zien te vinden. En dan nog is dit systeem onhoudbaar. Dat is de les uit de USA. Daar kunnen verzekeraars kosten nog afwentelen op federale ziekenhuizen. In Nederland zijn die er nog niet.
Naast de fusiegolf zal er ook een enorme druk ontstaan op de prijzen en het volume. Een door de Overheid effect. Kwaliteit speelt geen rol, prijs is leidend.
Het grote knijpen kan beginnen en zal doorgaan tot de burgerij het spelletje doorheeft: dan volgt er een stemlokaal correctie en kan Mevr E Schippers haar koffertje pakken. Zij zal echter wel een vangnet hebben geregeld.
En de zorgverzekeraars? Die zullen niet gaan demonstreren op het malieveld. met 10 miljard euro opgepotte zorgpremies hebben zij nog wat achter de hand. Zij weten zelf maar al te goed dat zij overbodig zijn. De OESO heeft dat nu 2x vastgesteld. Het wachten is op 3x. Dan zal ook in Den Haag het muntje vallen.
Of dat een Euromuntje zal zijn is een andere vraag.

En de tarieven van huisartsen opleggen? Equal level playing field….De strop is uiteindelijk voor de burger.