Laten we bij MEE Nederland op kantoor (directieverdieping) een ‘kleinschalige woonvoorziening’ inbouwen. Ruimte zat. Ook op het Binnenhof een paar, het Torentje kan er eentje hebben en in de gemeentehuizen (ja, op die verdiepingen waar de B&W huizen) lukt het ook vast wel. Effe inschikken…
Kan ook de NL Top 200 eens echt de daad bij het woord voegen. Zolang die dit soort typische uitdrukkingen en stempels blijven gebruiken, zoals ‘kleinschalige woonvoorziening’, blijft daadwerkelijke verbinding, keuzevrijheid en inspraak van ALLE betrokkenen (en dus ook de buurt!) nog heeeel ver weg. De rest van NL schijnt namelijk gewoon in een ‘huis’ of een ‘flatje’ te wonen….

Er is natuurlijk wel geluidsoverlast.
Dat is niet erg.
Overleg om goed samen te leven is van belang, met respect voor wederzijdse belangen.
Maar ontkennen is wel een vreemde opstelling.

Ik kies voor het wonen in de stad. Dat vraagt om aanpassing. Maar anderen kiezen voor wonen op het platteland, in de bossen. Dat geeft meer vrijheid om te doen wat je wilt. Waarom is deze keuzevrijheid bij gehandicapten niet meer mogelijk en moeten zij allemaal in de stad wonen en zich aanpassen? Kleine woonvormen in de stad prima. Grote ‘veilige’ instellingsterreinen in de bossen zijn ook prima. Laat de keuze aan de gehandicapte en laat hem wonen wat hem past en waar hij past. Laat de overheid eens ophouden met het betuttelen. Waarom bepaalt het kabinet hoe mensen moeten wonen?

Niet gewenst.
Klachten van buren van woonvoorzieningen voor gehandicapten, over het gedrag van de bewoners komen zeer regelmatig voor. In mijn eigen woonplaats ken ik een aantal voorbeelden van dit soort klachten. Een aantal jaren geleden heb ik mijn eigen zorgorganisatie/ dagbesteding moeten verhuizen. Dit omdat de verhuurder, door het vele klagen van de buren, het huurcontract niet heeft verlengd. Iedereen zal, als je hem of haar daar naar vraagt, beamen dat mensen met een beperking het recht op een plek hebben om te wonen en te werken. De praktijk wijst helaas al te vaak uit dat, als het buren dreigen te worden, het recht een stuk minder van zelfsprekend word. In een aantal gevallen speelt angst voor het onbekende een rol. Gehandicapten vertonen niet altijd het verwachte of gewenste gedrag. Vaak is het onze eigen ongemakkelijkheid, het niet weten omgaan met ander gedrag, dat maakt dat wij het liefst afstand houden. Wij vertonen vaak aangepast gedrag en de gehandicapte reageert veelal van uit zijn gevoel. Wie is er echt?

Ik ken ook iemand die zelfstandig woont.
En de hele dag mij lastig komt vallen.
En er zijn mensen die niet in een zorg instelling horen maar er wel geplaatst worden.omdat ouders dat beter vinden ,
Ze zijn bang dat als ze er zelf geen toezicht meer op hebben het beter is in een zorginstelling,terwijl ze er niet thuis horen.
En zieken die uit een bejaarde of zorginstelling naar huis moeten,dat is de wereld op zijn kop.
Ik ben het met vivera54 eens

Zelf heb ik een verstandelijk beperkte dochter van 39 en neef van 38. Als geen ander zie ik hoe deze groep mensen overlast hebben van de ‘normale’ mensen
Overlast is overal en wordt veroorzaakt door IEDEREEN! waarom wordt het toegespitst op verstandelijk beperkte mensen. Heeft Jan de Vries wel eens nagedacht of het wel ECHT goed is voor verstandelijk beperkte mensen om te moeten leven in een ‘gewone’ gemeenschap? wie bepaalt dat? het is een geldkwestie en niet omdat het zo goed is voor deze groep mensen. Ze worden begluurd, uitgescholden en hebben beperkte beweging vrijheid vanwege het verkeer en gevaar voor weglopen. Zelfs op het terrein van een zorginstelling wordt mijn dochter belaagd en van haar driewieler gemept. Wanneer ‘kijkt’ den haag eens in ‘het veld’ wat daar werkelijk gaande is en luister eens wat er ECHT nodig is. Zou veel geld besparen!

Worden er ook krantenartikels geschreven over lawaaioverlast van buren die steevast ’s ochtends om 7 uur gras maaien of ’s nachts klussen, kinderen die nachtelijke party’s organiseren als de ouders op vakantie zijn of mensen die al jarenlang een ‘garage’ in de straat exploiteren….???
Ik vermoed van niet!
En ja, ik woon al jarenlang vlakbij een kleinschalig wooninitiatief en het geeft de wijk kleur, gezelligheid en mogelijkheden tot integreren. Er gebeurt wel eens wat, maar dat geldt net zo goed voor gedrag van mezelf of dat van mijn kinderen.

Jan de Vries,
Heeft u zelf wel eens naast bewoners die veel overlast bezorgen gewoond? Ik wel en het is gewoon jullie trend om dat maar normaal te vinden?
Wat een lul reactie van u