Alle zorg hoort landelijk te worden toegekend om zo een ondergrens voor cliënten te garanderen. Gemeenten kunnen wellicht wat in de uitvoering betekenen door zorg dichbij te organiseren. Het geld en ook de indicaties dienen echter landelijk te worden geregeld. Dit om te voorkomen dat in gemeentes waarin bijvoorbeeld de SGP het voor het zeggen heeft zorgvragers naar de kerk stuurt of dat VVD gemeentes roepen “zoek het zelf maar uit!

De gemeenten zien nu een mooie pot geld aan hun neus voorbij gaan. Geld dat ze goed hadden kunnen gebruiken om de gaten in kun begroting te dichten. Veel gemeente hebben de invoering van de WMO in 2007 nog niets eens goed verwerkt, hoe zullen zij dan omgaan met deze nieuwe uitdaging? Zolang gemeenten de vrijheid hebben hun eigen invulling te geven aan het beleid, ontstaan er bizarre sitauties. Als de AWBZ ergens moet worden ondergebracht dan hebben de zorgverzekeraars niet mijn voorkeur maar het is beter dan bij de gemeenten. Zorgverzekeraars zitten dichter bij de mensen die zorg nodig hebben, ook al is die onverzekerbaar.

De gemeentes hebben het al druk genoeg met de huidige taken en lijkt me ook niet verstandig om meer taken naar de gemeente te sturen goed en gegrond advies van de SER

De veelgeprezen VNG kanteling komt inhoudelijk niet van de grond. Dat blijkt uit diverse recente rapporten deze week. Kanteling beperkt zich tot de vraag: hoe kom ik als gemeente uit met de beperkte financiële pot? Afknijpen van client (inkomensgrenzen) en thuiszorgmedewerkers is het gevolg geweest. De Hulp bij het huishouden is het levende bewijs.
VNG moet daarom niet klagen: ze hebben hun kans gehad maar hebben het slecht gedaan.
Begeleiding kan beter naar de Zorgverzekeringswet zoals in het SER advies beargumenteerd bepleit. Ook van daaruit kan prima een samenhangend zorgaanbod worden gedaan.