Geachte lezer,
Volgens mijn gegevens uit 2013 telt Nederland ongeveer 1,5 miljoen mantelzorgers.Zij verzorgen langdurig en onbetaald een chronisch zieke man en/of vrouw en/of kind.De chronisch zieken kunnen ook gehandicapten en/of hulpbehoevende ouderen zijn.
Zoals U wellicht weet bestaat er respijtzorg: een vergoeding voor vervangende thuiszorg als de mantelzorger verhinderd is om te helpen.
De aanvullende verzekeringen voorzien in deze mogelijkheid.
Voor meer informatie zie http://www.stgeerstelijnsklinieken.nl
Vriendelijke groet.

de weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens.
voor de verandering heeft Martin van Rijn groot gelijk: informele zorg is onvervangbaar. en voor de meeste mensen die erop zijn aangewezen, doorgaans het meest comfortabel. (al moeten we onderkennen, dat ook een situatie waarin informele zorg zich geleidelijk ontwikkelt knellend kan worden, voor de afhankelijke en voor de mantelzorger(s)).
maar in veel situaties komt een moment, dat de zorg die nodig is, door mantelzorgers niet meer op het vereiste kwalitatieve niveau geboden kan worden, door de ontwikkeling van de verzorgde of door de belasting voor de mantelzorger(s). veel mensen zullen pas op dat moment naar buiten kijken voor professionele zorg of ondersteuning. en veelal zal het eerste signaal dan bij de eerstelijnszorg terecht komen. op dat moment moet direct de nodige zorg worden geboden, om verslechtering van de situatie tegen te gaan.
daarom is de gedachte dat de gemeente op het moment dat bij haar een zorgvraag ontvangen wordt, eerst de tijd neemt om met de zorgvrager (‘aan de keukentafel’) te kijken welke mogelijkheden mantelzorg biedt, funest. die gesprekken zijn nodig, begrijp me niet verkeerd. maar kunnen alleen met succes gevoerd worden als een situatie stabiel is. en dat zal veelal eerst (misschien wel acuut) professioneel handelen vragen. en dit handelen moet direct en zonder omslachtig indicatieproces geboden kunnen worden. mantelzorg, en opvang en ondersteuning voor mantelzorgers, komen daarna.