Van Rijn is voor de gehandicaptenzorg wat Hans Klok is voor het grote publiek. Zonder dat je precies ziet wat er nu echt gebeurd, verdwijnen er dingen en volgt er groot applaus. Een groot verschil is dat het bij Hans Klok weer terugkomt. Als vader van een kind met een verstandelijke en lichamelijke beperking zie ik ook al jaren de trend van oplopende zorgkosten en teruglopende budgetten om dat te financieren. Minder geïndiceerde uren; niet omdat de beperking is opgeheven, maar omdat de regels veranderen. Jaren durende overgangsgaranties, maar ze verlopen wel. Bevroren of kleine kortingen op tarieven. Te veel geklaag? We doen er nog 75 miljoen bij op papier en iedereen slaapt weer rustig verder. Ik snap Gerding wel. Ik ben er niet blij mee. Ik snap Van Rijn niet. Oh, daar moet ik toch wat meer begrip voor willen opbrengen? Maar dat heb ik wel hoor. Ik handel er alleen niet naar als ik toch mijn zorgen blijf uitspreken. Van Rijn en ik hebben toch nog iets gemeenschappelijks. Veel begrip, maar uiteindelijk iets anders doen.

Gemiva is al veel langer aan het bezuinigen op de dagbesteding. Dus wat deze heer zegt is niet waar. Dagbesteding is al jaren aan het afbrokkelen. Waar tien jaar geleden nog 1 begeleider op zes deelnemers stond. Waar alles kon. Waar de deelnemers centraal stonden. Staat er nu soms 1 begeleider op 16 deelnemers. Wordt er film gekeken inplaats van activiteiten. Ook worden veel stagaires ingezet. Al met al het is niet de schuld van de huidige bezuinigingen. Het versneld het proces alleen nog maar. Dagbesteding zit al jaren in een spiraal naar beneden. Zeker bij Gemiva!!