De reguliere ggz bekommert zich niet om honderdduizenden naasten van mensen met ernstige psychische problemen. ‘Als je door de problematiek van een ander in een krankzinnige situatie zit, schiet de hulpverlening tekort’, stelt Ando Rokx, programmadirecteur expertisebedrijven bij Zorg van de Zaak en klinisch psycholoog bij Rodersana.
Een op de vier Nederlanders kampt
Ik heb hetzelfde ervaren als waar het artikel over gaat, in een gezin met pubers omgaan met een depressieve partner/ouder. Ondanks de vraag om begeleiding aan Dimence gebeurde er hoegenaamd niets. Er wordt wel gezegd: wij begeleiden het hele systeem, maar dat is nooit gedaan. De gevolgen zijn nog steeds merkbaar, de gezinsleden zijn beschadigd. Ik ben erg blij dat iemand de focus verlegt naar de naasten. En misschien zijn er instellingen die het wel goed doen, die goed hulp bieden. Dat is heel fijn voor de betrokken families. Maar de instellingen waar het niet gebeurt, daar moet iets mee. Er is veel aandacht voor ervaringsdeskundigheid van de cliënten in de GGZ, het wordt tijd voor ervaringsdeskundigheid van het betrokken systeem: het gezin, de partner, de vrienden, de ouders… Ik ben blij dat Ando Rokx dit onderzoek doet. Ik denk graag mee!
Herken me heel goed in dit artikel al 23 jaar vele opnames meegemaakt het is vaak op eieren lopen je aanpassen rekening houden…enz ypsilon kun je bellen maar je werkt…hulpverleni g vraagt nooit hoe het met jou gaat door bezuinigingen hulp voor zoon nog slechter ook tijdens begeleid wonen.wat gesprekken…maar beter wordt het niet en zelf ben je te moe om een cursus hierover te volgen meestal ver weg en te moe .en zo hobbelen we maar door .
Veel onbegrip ook in de ggz niet alle behandelaars zijn even tactisch…dit wilde ik even kwijt..je verdere leven wordt er enorm door beheersd .en dan de pijn die je erover hebt…
Ik herken mij juist heel goed in het artikel. Onze dochter heeft ernstige psychische problemen en is daarvoor inmiddels ruim vier jaar in behandeling. Het systeem wordt bij de behandeling betrokken, maar alleen met als doel om onze dochter zo goed mogelijk te helpen. Er is bij de behandelaars niet of nauwelijks aandacht voor de impact die het voortdurend verlenen van nabijheid en zorg op de rest van het gezin heeft, ook niet als we expliciet om die aandacht vragen.
Om escalaties te voorkomen hebben wij in de loop der jaren sluipenderwijs ons gedrag aangepast: we zijn op eieren gaan lopen, we hebben onze grenzen verlegd en onszelf weggecijferd. Door de voortdurende zorg voor onze dochter zijn we onszelf gaandeweg uit het oog verloren. Dat mist zijn uitwerking niet. Zowel mijn vrouw als ik hebben inmiddels de energie niet meer om te werken en we zijn daarom al meer dan zes maanden met ziekteverlof. Sinds een paar weken woont mijn vrouw tijdelijk elders, ze is volledig uitgeput en depressief geraakt.
Het mag duidelijk zijn: het systeem wordt niet goed geholpen als er in de systeemtherapie alleen aandacht voor het welzijn van de patiënt is.
Gezien de bovenstaande reacties had er geen betere kop boven het artikel kunnen staan!
Professionals en ervaringsdeskundigen binnen RIBW’s hebben zeker wel oog voor naastbetrokkenen. Wij geloven er in dat zij een wezenlijk aandeel hebben in het herstel van onze clienten. Ook zij maken inderdaad heftige periodes mee en zijn van onschatbare meerwaarde bij de hulpverlening. Wie kent de client immers beter dan zij?!
Artie van Tuijn
Voorzitter RIBW Alliantie
Geheel eens met bovenstaande schrijfster. In de kinderpsychiatrie ook een totaal ander beeld. Wij werken altijd systeemgericht. In de volwassenenpsychiatrie verbetering gewenst, maar Rokx vergeet voor het gemak te beschrijven wat er al aan modules ontwikkeld is. Hij doet alsof er iets exclusiefs en nieuws wordt opgezet. Gratis reclame in die ellendige markt die de GGZ is geworden.
En alweer een telegraaf achtige kop in zorgvisie gevolgd door een soort advertorial ! Nu over ondersteuning van naastbetrokkenen. Ik werk zelf bij Altrecht Ouderenpsychiatrie (een grote GGZ instelling in het midden van het land) en herken me helemaal niet in dit beeld. Wij betrekken standaard naasten in onze behandeling. Hebben uitgebreid ondersteuning en behandel aanbod voor naastbetrokkenen. Deels zelfs wetenschappelijk zelf onderzocht (PIMM methodiek) !
Er is naast familieavonden, familievertrouwenspersonen en een actieve familieraad, ook b.v. speciaal toegespitst ehealth aanbod. En dat doen wij niet alleen, maar ook in nauwe samenwerking met buurtteams, welzijnsorganisaties en in ketens Dementie e.d. Wordt het niet tijd voor wat journalistieke research onderbouwing van de artikelen in Zorgvisie ?