Het idee van het ZPM zou zijn dat er betaald wordt op maat, dus naar setting en opleidingsniveau behandelaar. De daarop berekende NZA tarieven waren – zo bleek zomer 2021 reeds- 4% te laag. Vervolgens gaan verzekeraars in de inkoop van die tarieven de gebruikelijke afslagen hanteren, soms wel 15 tot 20% onder NZA tarief, bovenop de 4% die al tekort gekomen werd. En nu dit nieuws, het lag zo voor de hand. Zorgverzekeraars zijn onbetrouwbare partners, zowel voor zorgaanbieders als voor verzekerden. Dat klinkt bot, maar na jarenlange ervaring kan ik het toch niet anders zien.

De zorgverzekeraars hebben van VWS de opdracht gekregen om de overgang naar het ZorgPrestatieModel budgetneutraal te houden. Dat houdt in hun rekenmethodes in dat het budget door de helft gaat en de tarieven zo laag mogelijk om zo veel mogelijk directe tijd uit het budget te halen. Zo rekenden ze ook in het DBC systeem. In hun excelsheets zal het er optimaal uitzien maar we zien al jaren dat dat niet goed werkt maar ze blijven het maar doen, en de ambtenaren zien dat het op hun excelsheets goed gaat financieel gezien en vinken dat af op andere excelsheets voor de ministers en staatssecretarissen.
Beleid aan de hand van excelsheets is het probleem hier, er is geen menselijke maat meer.

Al voor corona liep het in somatische zorg en GGZ al aardig uit de hand. Het verliezen van preventiekennis en -kracht in common sense, in het Onderwijs , maar ook in de nulde en eerste lijn om in ieder geval de kinderen vanaf de geboorte naar een sterk en gezond lichaam ( eerst het bewegingsapparaat) te brengen, gaat net als in de USA onze economie aantasten. Waar wij heel lang de Gezondheidsleer koesterden en implementeerden in de kinderopvoeding, maar het lieten wegzakken, hebben ze haar in de USA nooit zo goed gekend als hier in Europa. Het almaar meer gaan zitten (en heel vaak nog verkeerd ook) en focus op beeldschermen, bij afbouwen van buitenspelen en gymnastiek op school deed lichaam en geest van nu al heel veel generaties geen goed. De incidentiestijgingen van musculoskeletale aandoeningen en de aandoeningen waar de hersenen en zenuwen (CZS) het probleemveld zijn gaan al decennia gelijk op en beginnen in de “verwesterde” wereld pandemisch te worden. Al zou de hygiënekennis rond houding ne bewegen morgen hier weer helemaal terug zou zijn, dan duurt het zeker 20 jaar om brede effecten op de druk op en de bekostiging van de zorg te zien. Er is een kennishiaat in de brede geneeskunde ontstaan. Die poets je niet een , twee drie weg met politieke volzinnen en financiële verschuivingen.