De financiële verantwoording van de ggz in het gemeentelijk domein dreigt een bureaucratische nachtmerrie te worden. ‘We krijgen te maken met 30.000 nieuwe zorgproducten’, zegt Stephan Valk, voorzitter van de Parnassia Groep, de grootste ggz-aanbieder in Nederland.
Gemeenten zijn in 2015 verantwoordelijk geworden
Een groot deel van de clienten heeft nog geen huisarts. Weet de Tweede Kamer dit?
Zijn deze clienten wel verzekerd tegen zorgkosten?
Weet de Tweede Kamer dit?
Veel succes!
Er staat al een bestuurder van Iriszorg met zijn zorgen op youtube: https://youtu.be/DlkLG9x8bdQ
allemaal infame praatjes om dit op de gemeenten af te schuiven want de invoering moet veel te snel. maar daarvoor moeten we in Den Haag zijn
Nu niet gelijk roepen dat het voorheen allemaal beter was, en dat het nu een chaos is. Er zijn gemeenten waar het slecht loopt. Er zijn ook gemeenten waar het heel goed gaat – weet ik uit ervaring. En er zijn veel aanbieders die vast blijven zitten in de wereld van 2014.
Gemeenten uit mijn omgeving hebben ingekocht zonder productieplafond. Biedt kansen voor ondernemende aanbieders – maar is een risico voor gemeenten. Niet gek om dan inzicht te verlangen in de kosten op individueel niveau. Overigens is info op BSN nodig tbv woonplaatsbeginsel.
Aanbieders registereren ook alles op individueel niveau. Als een aanbieder dat goed en efficient inregelt, én zorgt dat zijn systeem goed overweg kan met standaard JW berichten, én software geschikt maakt voor 1 interne productcatalogus gekoppeld met n externe (klant-)producttabellen zoals in de zakelijke wereld gebruikelijk, dan is de additionele administratieve last nihil.
Kunnen we ons samen bezig gaan houden met nog betere zorg voor de cliënten.
dan toch maar naar een ziekenfondsachtig systeem?
Inderdaad zal het geen onwil van gemeenten zijn. Men pakt het aan, zoals de cultuur betaamt. Die past echter niet bij het met een been in de uitvoering staan. Daar zit het probleem. Men is met name bezig geweest, samen met de juridische afdeling en de telambtenaren om tarieven en contracten te regelen. Basisteams zijn vrijwel nergens op orde of kenmerken zich door interne gerichtheid en/of een nog gering kennisniveau. De kramp waar men dan in ons land in schiet is deels trachten grip te krijgen met regels, verantwoording en monitoring vanuit diverse gemeentelijke domeinen aangevlogen (zodat iedereen er nog even zijn/haar wensen in kan leggen). Gevolg: een doldraaiend circus. Misschien is het goed even alles overboord te kieperen (nee, dan gaat niet alles mis…..) en vanaf ‘point-blanc’ samen met de partijen zaken op te bouwen.
Dit is ook weer zo’n mooi voorbeeld van een ‘beheerst’ verlopende transitie.
Het gaat meer om de regels dan om de mens. Controle is goed, verantwoording is nodig, maar let’s get real, dit gaat nergens meer over.
het is natuurlijk vooral jammer dat de aanbieders hun productencatalogus niet zo goed op peil hadden, dat duidelijke producten aan een duidelijke prijs gekoppeld waren en direct bij de gemeenten gedeclareerd konden worden. nu gaan pseudo-afnemers – de echte afnemers (de patiënten/cliënten) zijn door de regiebehoefte van overheid en zorgverzekeraars al lang buiten spel gezet – producten definiëren hoewel ze zowel de daarvoor nodige kennis en informatie ontberen als het vertrouwen.
en dit probleem zal zich niet alleen in de GGz voordoen, vrees is.