“Meer gezondheid per euro” verstaat zich niet met “Meer of betere zorg per euro”, waar we al decennia op hopen. De zorgvelden, maar ook de enorme opsplitsing in vakgebieden, specialisaties, zelfs almaar meer sub- en super-, maakten en maken een gericht beleid hierover onmogelijk. En dat gaat zo blijven als we niet snappen dat we als maatschappij en overheid de preventiekracht van de Gezondheidsleer uit ons volk en uit ons systeem hebben weggeduwd. Werden in de jaren 45-65 de kinderen nog volledig vanuit deze kennis opgevoed, daarna heeft de teloorgang “de Zorg” voor onbeheersbare incidentiestijgingen van bijna alles gezet. Corona leerde veel: vooral de aloude hygienemaatregelen , afstand bescherming, isolatie deden het meest tot de vaccins ( ook een heel oud preventiemiddel) er kwamen. Maar de meeste slachtoffers waren zij, die in hun jeugd weinig preventie meekregen of later het “gezonde leven” gezond eten en gezond bewegen, niet zo nauw namen , of dat niet in hun opvoeding hadden meegekregen en hiermee een enorme bijna niet meer te dragen last op ziekenhuizen en ICU’s legden. We zijn op steeds jongere leeftijden minder weerbaar tegen bijna van alles geworden. Kinderen zijn gratis “meeverzekerd” maar de basaal preventieve zorg, die b.v. op het gebied van houding werd aangeboden, wordt nergens meer geborgd. Zo blijkt met een oorlog naast de deur blijkt bij Defensie de uitval in de opleidingen van 5 naar 60% gestegen. Er zijn meerdere Ministeries verantwoordelijk voor deze pijnlijke constatering. Het zeer verontrustende rapport van het VerweyJonkerInstituut ( verdubbeling naar 1,3 miljoen 0-25-jarigen, die al een of meer chronische diagnosen heeft) geeft aan dat de massaliteit in zorgvraag het zorgsysteem op de ijsberg zal doen laten klappen. Het is niet “de ongezonde voeding”, maar de directe effecten van het “ongezonde” zitten op het kinderlichaam, die hun gezondheidsprognose en dus de kosten in de zorg bepalen. Daar zit ook de kneep rond het ontploffen van de Jeugd GGZ, omdat ook de “bovenlaag” de hygiënekennis hierover niet meer bezit, maar de zorg voor hun kinderen wat makkelijker weet op te eisen

Samenwerking, betere afstemming tussen zorgsegmenten en optimalisatie is zeer zeker nodig. Helaas is dit tot nu toe helemaal niet ideaal. Ook het idee dat de heer Schulpen stelt is niet de oplossing. Tijdens Corona was de samenhang ver, zeer ver te zoeken. Daarnaast was de patiënt een onderdeel dat niet mee deed. Er werd over de patiënt gesproken en niet met hem/haar. Door de Corona-pandemie is wel heel duidelijk zichtbaar geworden dat de zorg verre van optimaal, innovatief en klantgericht is georganiseerd. Daarnaast is de bedrijfsvoering bij heel veel zorgorganisaties een puinhoop. Dat de heer Schulpen sinds 2013 medeoprichter is van een groep bestuurders die zorg- en gezondheidsvraagstukken bespreken om ze optimaal en duurzaam aan te pakken is misschien mooi voor de CV’s van de bestuurders. Helaas zijn ze 9 jaar bezig maar optimalisaties zijn niet te zien. Patiënt moet ontzettend lang wachten, betaald zich blauw aan zorgverzekeringspremie en als de patiënt van de ene naar de ander zorgorganisatie gaat dat gaat dit gepaard met hindernissen en teleurstellingen. De cultuur- en mentaliteitsveranderingen die nodig zijn dienen eerst ingevoerd te worden bij alle duurbetaalde bestuurders en directies. Daar is nu het nodige mis.

Heel goed, Guy.
Mooi hoe jullie al jaren samenwerken om zorg te leveren die past bij het goede (samen)leven van mensen.
Terecht stel je de vraag dat ook burgers moeten nadenken over wat we in deze tijd wel en niet kunnen verwachten van zorg. Hebben jullie ervaringen hoe je die vraag bij burgers agendeert? Wat werkt wel en wat werkt niet?