Een prikkelende gedachte: het verpleeghuis helemaal opheffen. Toch zie ik in mijn dagelijks werk in het verpleeghuis veel mensen die zich er veilig voelen, er kwaliteit van leven hebben die zij thuis de laatste tijd niet meer hadden. Ik hoop dat we toegaan naar een gevarieerd aanbod van mogelijkheden: binnen muren, een mix van binnen en buiten de muren of helemaal thuis. En dat we daar goed over kunnen adviseren als professionals. Met centraal: de kwaliteit van leven en de aard van de zorg die nodig is. Niet alleen de fysieke veiligheid is daarbij in mijn ogen leidend, maar ook psychologische veiligheid, kwaliteit van relaties en behoud van autonomie en bewegingsvrijheid. Financieen zouden in een solidaire samenleving niet leidend moeten zijn, maar zijn dat de laatste tijd in toenemende mate helaas wel. 

Eigen regie is betaalbaar totdat er ondersteuning moet plaatsvinden.
Thuis ondersteunen door derden is alleen mogelijk voor een betaalbare prijs.
Extern ondersteunen(bv verpleeghuis) is alleen weggelegd voor mensen
met voldoende financiele middelen.
Wat is er nu toch zo moeilijk? Zorg kopen kost geld. Geen geld, geen zorg!
Ik ben nu 12 jaar mantelzorger voor mijn echtgenote. Hulp en zorg regel
ik zelf. Deskundigen verzuipen in hun eigen deskundigheid en hebben nog
nooit gehoord van evalueren van hun eigen handelingen!
Of het nu gaat om leveranciers, artsen, ziekenhuizen, zorgbedrijven, verzekeraars en/of overheidsinstellingen. Allemaal weten ze het, althans dat denken ze.
Zorg is maatwerk en maatwerk is niet te koop!!
  

Ik krijg nu toch erg de indruk dat de heer Hazelaar nog steeds van mening is dat iedereen zo maar in een verpleeghuis kan worden opgenomen. Mijn moeder kon namelijk pas opgenomen worden toen ze de regie over haar leven kwijt was en niet andersom.

Veel mensen met een flinke zorgvraag blijven inderdaad graag thuis wonen. Ze kampen vaak met een verouderd beeld van zorginstellingen en zien ze zich niet als mensen die daar thuis horen. Ook verwachten ze alle regie kwijt te raken.
De drukte rondom een dergelijke beslissing en de verhuizing komen daar overheen. Mogelijk dat ze in een dergelijke fase eerder kiezen voor valpartijen in huis dan voor een verhuizing naar een zorgcentrum waarvan ze een zwaar verouderd beeld hebben.
Een professionele reactie, wanneer een verhuizing naar een zorginstelling  wenselijk is, is dan niet om de verouderde aannames te onderschrijven en daar gebruik van te maken om bezuinigen door te kunnen voeren, maar om deze aannames bij te stellen en te regelen wat nodig is. Daar kan bij horen dat het personeel geschoold en gecoacht wordt richting regie ondersteunende zorg. Als personeel dat niet in de vingers en tussen de oren heeft, dan is de door hen geboden thuiszorg ook regie ondermijnend en ellendig en is dan ook geen optie meer.

Zelf ben ik werkzaam als vaktherapeut beeldend t.b.v. jong dementerenden bij ‘De Waalboog’ in Nijmegen. Daar wordt regie ondersteunende gewerkt en natuurlijk ook ingezet op thuiszorg waar mogelijk.