In het overheidsprogramma Wonen, Ondersteuning en Zorg voor Ouderen (WOZO) is bewust weggekeken van zaken die politiek gevoelig liggen. Dat stelt hoogleraar institutionele zorg en ouderengeneeskunde Wilco Achterberg. Bovendien vindt hij dat er bar weinig wetenschappelijke onderbouwing is voor de oplossingen die het ministerie van VWS wel heeft aangedragen, zoals het langer thuis wonen en reablement.
In Oostenrijk bijvoorbeeld is gekozen voor
Heerlijk dat iemand andere ideeën ventileert dan het bedrieglijk eenvoudige adagium waar WOZO op leunt, zijnde “zelf als het kan, thuis als het kan en digitaal als het kan”. Ik denk dat er geen eenvoudige, laat staan eenvormige oplossing is voor ondersteuning van burgers op leeftijd die op enig moment specifieke ondersteuning nodig hebben. Laten we beginnen met het inzicht dat mensen op leeftijd evenzeer van elkaar verschillen als mensen in de volle bloei van hun leven! De één fleurt op in een verpleeghuis, voor de ander is het een nachtmerrie, de één wil dolgraag blijven wonen in zijn/haar eigen huis of wijk, de ander zou zo de boel achterlaten voor een plekje aan de Costa del Sol, de één is blij met en dankbaar voor de mantelzorg van een naaste, de ander gruwt van de gedachte om naasten lastig te vallen met zorgvragen, de één wil het leven zo lang mogelijk leven, de ander vindt het op zeker moment welletjes en bedankt voor verder gesleutel en zorg… Hoe groter de rijkdom aan (onorthodoxe) ideeën en oplossingen, hoe beter!