How come?? Volgens Bluimink “is het percentage cliënten met een verstandelijke beperking en psychiatrische problemen of verslaving in de gehandicaptenzorg gegroeid van 32,5 procent in 2011 naar 44,5 procent in 2017”. Op weg naar de helft van de bevolking, want deze kinderen worden allemaal volwassen.
IGJ vraagt om verbinding tussen jeugd GGZ en gehandicapten zorg. Maar als op beide zorgvelden het aantal kinderen met problemen alleen maar toeneemt , kan men niet denken, dat door “verbinding” de wet van de communicerende vaten anders zou gaan werken. Heel veel “rugzakjes” onder gehandicaptenzorg willen laten vallen, maakt ook de budgetten in beide velden niet groter.
“Het is de maatschappij die ingewikkelder is geworden, die er oorzaak van is dat het IQ aan het dalen is”, wordt er eigenlijk gezegd. Daar is kennelijk geen enkele geneeskundige kennis bij IGJ over: het is de conditie en gezondheid van de zwangere en de geneeskundig verstandige opvoeding en begeleiding van het kinderlichaam in die cruciale eerste 5 jaar die maakt of een kind wegblijft om een zorgvrager te gaan worden. De arts Maria Montessori zei, maar ook vrijwel alle ouders in Nederland volgden ooit haar basisprincipes : zorg eerst voor het goed ontwikkelen van de lichaamsvorm ( houding en bewegen) en van de gezonde ontwikkeling van orgaanstelsels ( de longen b.v hebben veel en vrij spelen nodig om krachtig te worden) en denk daarna pas aan ontwikkelen van leervermogen en gedragsontwikkeling. Dat komt bij bereiken van het eerste vrijwel vanzelf( mits liefde de drager van de opvoeding is) Als jonge ouders niet ingewijd zijn in de preventie en deze kennis zelfs niet meer in de (para-)medische opleidingen wordt doorgegeven, wordt het voor alles en iedereen dweilen met de kraan open. Het zijn de volwassenen en de jonge ouders, die door de ingewikkeldheid van de maatschappij ( terugtrekkende overheid, digitalisatie van alles, eenzaamheid, klimaatverandering, consumentisme, kapitalisme etc.) We vergaten de kennis uit de Europese Gezondheidsleer met haar preventiekracht ( juist bij het kind) en denderen nu het AngloAmerikaans voorbeeld na: almaar meer etiketten verzinnen en oplossingen liefst in farma zoeken en almaar meer begeleiding als de problemen er eenmaal zijn. Dr. Benjamin Spock had een enorme draai om zijn oren kunnen krijgen van “juf” Montessori om het loslaten ( of niet eens kennen) van haar spelenderwijs aangebrachte preventie en geleidelijke weg naar zelfdiscipline en trots worden op je verkregen gezondheid en weerbaarheid ( op vele fronten). Nu ligt er een snelweg van kwetsbaar kind naar kwetsbare oudere. Haar focus lag op die eerste 5 jaar: van tabula rasa naar een verstandig en gezond kind. Zet je dit gezonde lichamelijk opvoeden door tot einde groei, dan heb je een duurzaam inzetbare volwassene. IGZ werd IGJ: is toezicht op voldoende kennis in het geneeskundig apparaat hebben om basale preventie bij het kind te kunnen leveren een opdracht?