De instantie ( NZa) de administratie van de zorgverzekeraar , de administratie van de ziekenhuizen, het instellen van DBC onderhoud. De consultants die al deze instanties te pas en te onpas adviseren …. Allen gefinancierd geld dat door diezelfde zorgverleners op de werkvloer wordt gedeclareerd. Deze grotendeels onnodige kosten zijn een veelvoud van de ‘ vermeende fraude’ en onjuiste declaraties vanwege onduidelijkheden. Dit land is gek geworden. Maar iedereen die hier zijn boterham mee verdiend over de rug van patiënten en zorgverleners die hun stinkende best doen voor deze patiënten zal het hier wel niet me eens zijn. Denkt u wel een na hoeveel mensen profiteren van de zorg terwijl ze er niets aan bijdragen ????

Inderdaad ons huidige zorgstelsel is veel te ingewikkeld geworden en feitelijk ook helemaal niet meer te handhaven. Hoe fijnmaziger de regels des te groter de kans op fraude (moedwillig, maar ook uit onwetendheid).
Het lijkt mij logisch dat de partij die de regeltjes bedenkt (NZa) dan ook verantwoordelijk is voor het handhaven en controleren daarvan, in de hoop dat het inzicht ontstaat dat de regeltjes niet effectief en efficiënt meer zijn en dat vereenvoudiging, kleinschaligheid en daarmee toenemend vertrouwen de enige weg zijn.

De opmerking Kleijneberg ‘… aan de hoge klanttevredenheid die de zorgverzekeraars scoren. ‘Onze primaire taak doen we dus goed” geeft een interessante inkijk in de taak opvatting van de verzekeraars, ‘u vraagt, wij betalen’, ook bij fraude. Vanuit de winst/verlies rekening van de verzekeraar geen verkeerde gedachte. Op iedere uitgekeerde fraude Euro ontvang deze 5% marge.

Het verplaatsen van het toezicht op gepast gebruik naar de bron suggereert dat daar de complexiteit van het stelsel het toezicht niet zou hinderen. Maar de spreekkamer is nu juist één van de plekken waar dagelijks deze complexiteit ervaren wordt in de registratie aan de bron.
Daarnaast krijgen de zorgverzekeraars na 1 juni al meer inzicht in de bron doordat ziekenhuizen de zorgactiviteiten gaan meesturen met de declaraties.
Verplaatsen van toezicht lijkt mij niet de oplossing. Wat correct toezicht vaak compliceert is de juiste invulling van ‘correct declareren’. En die invulling is nu al moeilijk vanwege de vele details en uitzonderingen in het stelsel. Daardoor gaat veel kostbare tijd verloren met discussies tussen zorgaanbieder en verzekeraar. In dergelijke gevallen kun je je afvragen of de controle inspanning wel proportioneel is ten opzichte van de vermeende fouten.
Het vinden van een juiste invulling van ‘gepast zorggebruik’ lijkt mij nog vele malen moeilijker, en daarmee uitoefenen van toezicht ook. Daar ligt nog een grote uitdaging om ‘waar voor je geld’ meetbaar te maken.