Graag wil ik verwijzen naar een artikel in de Volkskrant van afgelopen zaterdag over mensen met ernstig psychiatrische klachten die tussen wal en schip vallen. Met de overheveling van de zorg in 2015 naar de WMO is 25% gekort op de budgetten die overgeheveld zijn naar de gemeenten. Terwijl er in Nederland 215.000 mensen met ernstig psychiatrische aandoeningen leven. Voor deze mensen met name is de WLZ in het leven geroepen. Daar hebben we dus een maatschappelijke taak om deze mensen te helpen. Alleen focus op de instroom is een over simplificatie alleen bedoeld om te framen en eenieder klaar te stomen voor bezuinigingen (lees: heen en weer schuiven van geld tussen financiering schotten [WLZ, WMO, ZVW]). De mensen zelf waar het om gaat zijn hier dus niet mee geholpen. Overigens is de uitspraak dat mensen met een WLZ indictie niet participeren aan de maatschappij net zo’n uitspraak die nergens op gestoeld is voelt als een diskwalificatie. De VPT en MPT pakketten zijn nou net bedoeld om de zelfstandigheid en maatschappelijke deelname te bevorderen.

Zou goed zijn om met enig historisch besef te kijken naar dit soort bewegingen. Immers deze chronische patiëntengroep is aantal jaren geleden (tijdelijk!) van toen nog de AWBZ (nu WLZ) naar de WMO doorgeschoven. Het helpt niet om telkens onzekerheid te creëren bij zorgaanbieders en patienten door financieringslabels te veranderen. Er is een groep mensen met (chronische) GGZ problematiek waar een beschutte woon/zorg-infrastructuur nodig is. In plaats van spreadsheetsdiscussies is het beter om te kijken hoe dit goed geregeld kan worden met zoveel mogelijk autonomie van de gebruikers daarvan.