@Dhr. Kremer — Kwaliteitsmanagement is een longitudinaal proces, al was het alleen maar omdat als ziekenhuis A beter is dan B in pathologie X, A vaak niet de capaciteit zal hebben om alle patiënten met X te behandelen. Dus in die zin is het inderdaad een film i.p.v. een foto.

En kwaliteit is een multifacetair iets. Maar m.i. wel goed te beschrijven/meten, zelfs in de voorbeelden die u noemt. U weet wellicht nog dat in mijn optiek kwaliteit in de cure bestaat uit pathologieverloop (mits die goed en werkbaar te meten is) en cliënttevredenheid (die de meer secundaire zaken meet).

Daarmee is de kwaliteit van zorg voor beiden kankerpatiënten die u noemt qua meting gedekt. De patiënt waarbij de behandeling succesvol is zal de score op pathologieverloop omhoog halen, de (nabestaande van de) patiënt die kiest voor palliatieve zorg en daarin goed ondersteund wordt zal de score op cliënttevredenheid omhoog halen.

Hetzelfde duale principe geldt voor het IVF-voorbeeld dat u noemt. Voor de care is in mijn voorstel de cliënttevredenheid de primaire uitkomstmaat, in de intramurale care aangevuld met de indicator ‘Incidentie van ongerelateerde nieuwe pathologie’.

Voor meer informatie, inclusief directe links naar de twee benodigde universele meetinstrumenten (die tegelijk de belangrijke confounders meten), zie https://gezondezorg.org/assessmentwerkwijze. U kunt dus spijkers met koppen slaan, als u wilt, na drie jaar denken en praten. Waarbij opgemerkt dat ik mijn systeem al vijf jaar geleden aan het toen nog Kwaliteitsinstituut heb aangeboden.

Uit mijn hart gegrepen. Er wordt zoveel gemeten en te weinig gesproken.