Niet de overheid, maar het geneeskundig apparaat moet haar doelen weer herdefiniëren. En als gaat het om terughalen van de enorme preventiekracht die er vroeger van de Gezondheidsleer (Hygiëneleer)uitging, dan zal het begrip renovatie eerder op zijn plaats zijn dan innovatie. Door het zogenaamd innoveren en in in ieder sub-,sub- en subdeeltje van de medische wetenschap op zoek te gaan naar de “Heilige Graal” voor de specifieke aandoening waar de wetenschapper in zijn eigen kokertje naar op zoek is, lijkt het brede oorzaak gevolg verhaal, waarin mijn vakgebied, de orthopedie, vanuit Centraal Europees gedachtengoed dat voorkomen beter is dan genezen, ooit groot en belangrijk is geworden, volledig zoek te zijn geraakt. Het is het zitten en de hypokinesie van het kinderlichaam dat zijn duurzame gezondheid later in de weg staat. Kremer sprak laatst op het NOV congres, niet wetend ( net als de rest van de zaal) , dat de kern van wegblijven bij chronische aandoeningen en nu vooral het krijgen van almaar meer pijn, staat en valt bij het biomechanisch gezond en sterk opvoeden van het groeiende kinderlichaam. Ook in Nederland was deze kennis en ook ‘kunst’ via het Onderwijs ( Huishoudschool, Kweekschool met Gymnastiek als hoofdvak, ALO’s, gymnastiekverenigingen, kraamverpleegkundigen, schoolartsen) diep in de common sense, dus in de huisgezinnen terechtgekomen. Tot…. de Mammoetwet en de revolte in de jaren zestig, dat alles vooroorlogs er niet meer toe deed, de kansen voor het kind om goed gezond in de volwassenheid te worden afgeleverd , begon te keren. De Amerikanen hebben deze kennis zelfs nooit in hun geneeskunde en dus in de common sense gehad. We gingen de Amerikaanse leefstijl aannemen, ook onze kinderen bleven toenemend thuis voor de buis. Dr. Benjamin Spock schrijft zelfs nergens hoe babies en kinderen aan een goede houding en een sterk en soepel bewegingsapparaat moeten komen. Het kinderzieltje werd voorop gesteld, en laten die nu door het aanbieden van digitale pulp, die je helaas alleen ( onderuit) zittend kan verorberen, nu massaal aan chronische aandoeningen gaan lijden en ook nog eens getrakteerd worden met heel veel pijn en moeheid. If you don’t use it you lose it. Als je het jonge lichaam niet haar normale bewegingsdrang tot vol gebruik laat ontwikkelen, gaan er veel groeiprocessen mis. Dat is zich al bijna 50 jaar aan het opbouwen in ernst voor vrijwel alle orgaansystemen. Zo zijn rugpijn en artrose de grootste Socioeconomic Burdens of Disease geworden, ook in ons land. Als ons alignement van het skelet, onze houding niet goed voor elkaar komt, dan zal net als bij autoi’s met een niet uitgelijnd chassis, er heel veel reparatiegeneeskunde nodig zijn. En dan wordt het moeilijk “de Zorg” nog beheersbaar en betaalbaar te houden. De fiosoof Andreas Buber stelde het al: als een maatschappij overstapt van het “I- Thou” principe naar het I-It” principe ( Neoliberalisme??) dan zul je de neergang vanzelf gaan zien. De (para)medische wereld zal eerst aan de bak moeten om terug te keren op haar schreden, voor we de overheid gaan beschuldigen van “te weinig doen”.