In 2012 weer een budgetverlaging. Mogelijk moeten we dan ons principe “geen vermindering van het aantal handen aan bed” loslaten. Was het maar zo dat de regel/verantwoordingsdruk afnam. Dan zouden we stafmedewerkers naar huis kunnen sturen. Door deze wet en de benodigde nieuwe procedures en verantwoording zit dat laatste er nog minder in. Ik hoopte zo dat juist deze staatssecretaris met haar ervaring op de werkvloer die kennis op een positieve manier zou gebruiken en er in ieder geval voor zou zorgen dat juist dit soort wetten er niet bij zouden komen. Politici, verzinnen jullie deze wetten om achteraf te kunnen zeggen”: “wij hebben er alles aan gedaan, maar ja, die managers willen niet deugen en vragen te veel salaris?
een andere onderbouwing kan ik niet verzinnen.

Helaas valt of staat de kwaliteit van zorg met de handjes aan je bed! Door het niet kundig zijn door de vele flexwerkers(uitzendkrachten) in de zorg komt de kwaliteit van zorg erg onder druk te staan. Dit heeft niets met onderbezetting te maken, maar vooral met de mix tussen bevoegd en onbevoegd op de afdelingen! Waarbij een proactieve cliëntenraad zeker de kwaliteit van zorg ten goede komt.

Afgelopen vrijdag is een studie gepresenteerd op Nijenrode waaruit blijkt dat veel regelgeving een negatieve invloed heeft op de (kwaliteit van) zorg. Management wordt gedwongen meer aandacht te schenken aan (de gevolgen van)regelgeving dan aan de zorgprocessen zelf en aan de werksfeer. Het onderzoek toont ook aan dat medewerkers in de zorg over het algemeen zeer goed gemotiveerd zijn en het vanzelfsprekend vinden dat bewoners of belangenbehartigers de hoofdrol spelen in de regie. Zij raken echter gefrustreerd door de gedwongen maatregelen van overheidswege en verliezen daardoor veel plezier in het werk.

Zolang het anno 2011 mogelijk is dat een verpleeghuis het keurmerk Goud krijgt terwijl die zelfde locatie op de ranglijst van cliënten- en familieonderzoek als laatste staat (!)denk ik dat we nog een hele slag te maken voordat deze bureaucratische wet in werking treedt. Want er moet van alles geregeld worden omdat de dementerende oudere lastig zelf de regie op zich kunnen nemen!

Niet meer regels maar meer controle, er wordt naar mijn idee nog teveel met premies en budgetten gefraudeerd.

Deze regels worden verzonnen om grip te krijgen op de kwaliteit van de zorg. Als professionals dit zelf adequaat hadden opgepakt was dit niet nodig geweest. En als het niet wordt opgepakt zullen de regels uiteindelijk ook niet werken. Dus maar eens een cultuuromslag proberen.

Vreemd dat een staatssecretaris die enerzijds de PGB voorzieningen om zeep helpt bij mensen die juist graag de regie over eigen leven willen voeren,anderzijds met een wet komt die de regie moet vergroten. Heeft dat er mee te maken dat het maken van die wet de overheid geen geld kost maar instanties die ze moeten uitvoeren des te meer? Op zich zouden deze wetten niet nodig hoeven te zijn als je ervoor zorgt dat de mensen aan het bed gemotiveerd blijven om het uiterste voor hun client te doen. Juist deze betutteling van de overheid, onder het mom van “bescherming van de client” leidt tot nog meer papierschuivers en nog minder handjes op de werkplek. De overheid zou tot taak moeten hebben “het wegnemen van demotivatoren” Een mens in van nature gemotiveerd dus zorg ervoor dat dat zo blijft. Dat is eenvoudiger en uiteindelijk veel goedkoper dan het opstellen van allerlei wetjes en regeltjes.

Nou laat dan maar eens meer schoonmakers aanrukken,misschien de mensen in de bijstand.Mensen zitten tussen het stof!!

de aankondiging van een nieuwe wijziging van de regels zal er niet toe leiden, dat de bestaande uitvoeringspraktijk verbetert. integendeel, in afwachting van deze nieuwe wet zullen bestaande initiatieven worden afgeremd. er gaat dus opnieuw kostbare tijd verloren.
bovendien zal de behandeling van de nieuwe regels ongetwijfeld veel aandacht vragen van zowel bestuurders, beleidmakers als belangenbehartigers, en dus veel geld. die middelen kunnen beter worden ingezet voor verbetering van de huidige praktijk. maar de departementen zijn helaas gericht op regels, niet op de praktijk. en politici die anders (zouden) willen krijgen daarvoor geen poot aan de grond.

In de cure en de care moeten de wensen en behoeften van cliënten centraal staan. Het voorstel voor de ‘Beginselenwet zorginstellingen’ van de staatssecretaris beoogt om concrete rechten op te nemen voor bewoners van zorginstellingen. Het belangrijkste recht is het recht op de regie over het eigen leven. De cliënt heeft zelf invloed op de kwaliteit van leven en geeft zelf sturing aan de contacten met familie en vrienden. Alle overige rechten in de Beginselenwet, staan in het teken hiervan.
Het instrument om over deze rechten afspraken op maat te maken is het zorgplan, dat overigens al jaren bestaat. De bespreking van het zorgplan heeft als start: ‘hoe wilt u uw leven inrichten, nu u bij ons woont’. In dit opnamegesprek wordt besproken hoe de wensen van de cliënt zo goed mogelijk kunnen worden gehonoreerd binnen de mogelijkheden van de instelling. Als een zorginstelling niet voldoet aan de afspraken, kan de patiënt een interne klachtenprocedure starten. Als dat niet afdoende is, kan een externe klachtencommissie worden benaderd en daarna de Inspectie of de rechter worden ingeroepen.
Dagelijkse douchebeurt
In de Beginselenwet komt het recht op dagelijkse lichamelijke hygiëne, zoals een dagelijkse douchebeurt. Gezonde en voldoende voeding is ook een recht dat wordt geformuleerd in de wet. Verder is er het recht op een eigen kamer. Daarbij is het belangrijk dat de leefruimte, huiselijk, schoon en verzorgd is. De bejegening in een zorginstelling dient respectvol en passend te zijn. Ook het recht op de mogelijkheid tot het beleven van godsdienst, levensovertuiging of seksuele geaardheid wordt gelegitimeerd. Hiermee zal de instelling dus rekening moeten houden. Ook hebben cliënten het recht op een zinvolle daginvulling, beweging en dagelijks buitenlucht. Tenslotte is er het recht op aandacht voor ontwikkeling en ontplooiing.
In het overgrote deel van de zorginstellingen zijn de wensen van de cliënten ook nu al het uitgangspunt van beleid. Niet in alle gevallen worden die voldoende nageleefd, de reden voor het kabinet het beleid wettelijk te verankeren middels het zorgplan. Als zorgverleners constateren dat zij de afspraken in het zorgplan niet kunnen waarmaken omdat zij te weinig tijd hebben, dan is het de verantwoordelijkheid van de zorgverleners om dat te bespreken met de leiding. De leiding moet daar vervolgens ook iets mee doen.
Mythe
Ondanks het gegeven dat de staatssecretaris afkomstig is uit het werkveld (verpleeghuisarts), zal ze moeten begrijpen dat de uitvoering en handhaving van deze wet op een mythe berust. Als voorbeeld de dagelijkse douchebeurt. Kennelijk is een dagelijkse douchebeurt al verheven tot de norm binnen de dagelijkse hygiëne, terwijl veel ouderen zich beslist niet dagelijks kunnen douchen. In de praktijk van alle dag gebeurt dan het volgende: de meeste verpleegafdelingen in het ziekenhuis of in een verpleeghuis hebben 30 plaatsen. Als wordt aangenomen dat 80% van de cliënten gebruik wil maken van het recht om dagelijks gedoucht te worden, dan betekent dat nogal wat. Een gemiddelde netto douchebeurt kost immers al gauw 20 minuten en een verpleegafdeling start dagelijks in de regel met 7 verzorgenden (exclusief leiding), als er geen zieken en vacatures zijn.
De meeste cliënten willen ’s ochtends gedoucht worden. Met andere woorden, 24 cliënten x 20 minuten x handelingstijd (20%) betekent dat iedere dag 575 minuten aan deze actie gespendeerd wordt. Naast het douchen dienen medicijnen te worden uitgedeeld, het eten klaar gemaakt te worden en cliënten geholpen met eten, aankleden, toiletgang, gereed maken voor therapie, enzovoorts. In de praktijk blijven er dan hoogstens 3 à 4 verzorgenden over om de douchebeurten te geven. Gemakshalve rekenen we geen 8% kortdurend ziekteverzuim, geen structureel verloop van 10-15% en het manifest tekort aan verplegend en verzorgend personeel.
Klachten
Deze verzorgende is vervolgens 165 minuten non-stop bezig om aan de verwachting en de rechten van de cliënt te voldoen met betrekking tot alleen al het douchen. Laat staan andere rechten die genoemd worden. Ik kan me voorstellen dat dit qua personeelsinzet niet getrokken wordt en dat het aantal klachten toeneemt. Door de toename van klachten zal de motivatie bij het zorgpersoneel verder afnemen en belanden we van de regen in de drup.
Het vastleggen van rechten voor cliënten is een goede zaak, maar dient wel in de context van het beleid van het ministerie van VWS te worden geplaatst, waarin het voeren van de eigen regie enerzijds in combinatie met beperkte financiële middelen anderzijds centraal staan. Het expliciet vastleggen van rechten leidt tot discussies over betaalbaarheid van de zorg. Het blijkt onhaalbaar, omdat er geen extra middelen in de zorg worden geïnvesteerd, maar verdere bezuinigingen worden doorgevoerd en zowel de cliënt als zorgverlener blijft zitten met een lege huls.

Lees het boek “”Úndercover in de ouderenzorg “” en je weet dat het niet aan “regeltjes “ligt maar aan empathie, inlevingsvermogen, en aandacht van het personeel. Hoe moeten dementerenden klagen ?? Vooral deze groep vertoont continu ondervoedings- en uitdrogingsverschijnselen om over hun schrale doorlig- en zitkonten,en urineweginfecties maar te zwijgen .Bij mooi weer zit het personeel buiten aan de koffie en kankerstok, niet de “”liefdevol verzorgden “”,neen die krijgen in Amsterdam een “STRANDKAMER” terwijl ook de personeelslunchpauze belangrijker is dan de poepnodige toiletgang . Daarom is het werk zeer
vaak regel–Matig.

Om de eigen regie te vergroten van ouderen in een verpleeghuis? Terwijl aan de andere kant deze staatssecretaris de eigen regie weg wil nemen bij mensen in een ADL-clusterwonen die ondanks hun ernstige lichamelijke beperkingen normaal willen leven, wonen en werken. Wordt er met twee maten gemeten?

Weer zo’n maatregel om de bureaucratie op te krikken ten laste van de client. A.g.v. de kaderregeling controleer ik zorgleefplannen en zorgdossiers. Periodiek moeten clienten deze ondertekenen, want anders kort het zorgkantoor. De meest gehoorde reactie van de client:”Och mennekke, tis goe. Ik begrijp er niks van, maar als dat moet”.
Als de zorg goed is en de client tevreden, dan kun je wel proberen iemands leven te regiseren en vast te leggen, maar zijn we dan niet de essentie van de zorg (een menswaardig leven en een tevreden client)erg kwijt aan het raken. Stop die overregistratie toch eens een keertje (ik wil mijn baan er graag voor opgeven!).

Als ze er het personeel bij toveren? Luister,als je al een mondige oudere bent, je laat het wel uit je hoofd om te klagen.Tenzij je een overplaatsing al geregeld hebt. Want iedereen die officieel klaagt, is toch bang voor de gevolgen die dat heeft op de mensen van wie hij afhankelijk is.Er zijn nauwelijks mensen te vinden die in een clientenraad willen gaan zitten en er echt werk van maken.

Ik volg al jaren het beleid aangaande de ouderen, zieken en gehandicapten in dit land. Mijn conclusie is dat er allemaal regeltjes worden gemaakt (“Den haag” moet toch iets te doen hebben) met de achterliggend gedachten dat het dan allmaal in orde komt. Nou, kijk maar eens in de media, op de TV en op de diverse internet “zorgsites”. Dan constateer je hoe slecht het allemaal gaat in dit land met deze groepen. Mijn conclusie is dat als het er op aan komt die regeltjes en ook deze nieuwe wet totaal niets voorstelt. Ziet U zich al voor u hoe en op welke wijze de bewoners van een zorginstelling -meestal flinke ouderen- hun belangen uiten.???