De cliënt heeft geen ‘recht’ meer op Wmozorg, maar wel recht op een gedegen onderzoek naar mogelijkheden en oplossingen. Dus ja daar zal een gemeente geld in investeren. Er zullen de nodige juridische processen volgen op grond van de verslaglegging van deze gesprekken, wanneer de uitkomst de zorgvrager in de kou zet.
In het huidige tijdsgewricht lijkt het logischer om zorggelden in administratieve processen te stoppen, dan te besteden aan de uitvoering.
Bij ons worden de balies van het Wmoloket hufterproef her-ingericht.

Dag Johan, je reactie suggereert dat in de sociale teams en bij de Wmo medewerkers geen deskundigheid bestaat, maar dat bedoel je vast niet zo.
Martien

het artikel suggereert alsof een keukentafelgesprek een ‘eenheid’ is die je in geld kan meten. Lijkt me niet het geval. Bij sommige doelgroepen moet er gedurende 2015 een herindicatiegesprek plaatsvinden dus dat kost tijd en administratie. De ene gemeente doet dat met een sociaal team, de ander met de oude WMO medewerker en in sommige gevallen lijkt het gemeenten verstandiger meteen een deskundig hulpverlener in te zetten omdat een goede diagnose later weer geld scheelt.
Dus eigenlijk zijn de cijfers hierboven zonder context niet te interpreteren.