Ook ik denk dat het aantal keurmerken drastisch naar beneden kan. Maar volgens de NVZ is de wens van de samenleving om zicht te houden op de >minimale< kwaliteit van zorg in een ziekenhuis? Ik ben af en toe ook patiënt en bij mij gaat dat veel verder. Ik wil kunnen opzoeken hoe goed een ziekenhuis is bij een bepaalde klacht of aandoening.

En dat kan in principe ook; daar zijn systemen voor. Zie voor een voorbeeld https://gezondezorg.org/assessmentwerkwijze (zelfs is dat gedeeltelijk nog slechts een raamwerk dat nog ingevuld moet worden door de meest aangewezen beroepsverenigingen). Het berust op het meten van het pathologieverloop en de patiënttevredenheid, aangevuld met de basiseisen van de IGJ en enkele structuur- en procesindicatoren indien het pathologieverloop niet goed, werkbaar of tijdig te meten is.

Ik vraag me af of met de JCI- of NIAZ-accreditatie ook opgezocht worden hoe goed een ziekenhuis bij een bepaalde klacht of aandoening is. In mijn ervaring kan een ziekenhuis heel goed zijn in de ene aandoening, en niet goed in de andere.

Prima initiatief! Als we er nu ook nog eens voor kunnen zorgen dat het JCI zich alleen bezighoudt met het beoordelen van zaken die ook daadwerkelijk nuttig zijn en een probleem oplossen en niet voorschriften naleeft puur en alleen omdat ze er zijn dan komen we nog eens ergens.
Een medicatie dubbelcheck eisen op een plek waar sinds er al ruim een miljoen patientencontacten zijn geweest en nog nooit een probleem is opgetreden is niet alleen niet zinvol in mijn ogen, maar zorgt daarbij wel voor een veel complexere logistiek en forse toename van de personeelskosten, die weer ondergebracht moeten worden in de kostprijs voor de DBC’s.
Verbeter dingen die daadwerkelijke een probleem zijn. Dat is nuttig en dat geeft draagvlak. Stompzinnig regels moeten opvolgen “omdat dat nu eenmaal moet”, creeert geen medestanders en zorgt voor verlies van arbeidsvreugde.