De numerus fixus wordt in casu helemaal niet losgelaten, de wijze waarop selectie en toelating plaatsvinden wil de overheid (terecht) aanpassen. Er blijft een beperking zitten op het aantal geneeskunde opleidingsplaatsen bij universiteiten. Deze plaatsen worden echter niet meer door loting weggegeven. Dit betekent dat universiteiten bijvoorbeeld hele strenge toelatingstoesten zullen instellen voor geïntresseerden. Hierdoor is het dus theoretisch mogelijk om juist de potentieel zeer gemotiveerde/geschikte aanstaand artsten binnen te halen! Daarnaast is het veel eerlijker om niet puur op toeval te selecteren. Er zijn nu genoeg mensen die vanaf jongsafaan arts willen worden maar op basis van toeval enkele malen worden uitgeloot en dan toch maar een andere carriere moeten kiezen. Terwijl iemand die zich voor de ‘lol’ een keer inschrijft misschien wel aan de studie mag beginnen.
Verder hebben wij in Nederland nog steeds relatief een belachelijk laag aantal medisch specialisten. Vanuit het oogpunt van kwaliteit is uitbreiding hiervan geen gek idee. Dat artsen hierdoor misschien iets minder macht zouden hebben is eveneens, vanuit het oogpunt van marktwerking (doelmatigheid), geen gek idee.

Een onzinnig plan: de numerus fixus moet juist worden aangescherpt zodat er minder halfgeschikte artsen op de ‘markt’ komen. Daarnaast is er een enorme capaciteitswinst te behalen uit het rigoureus terugdringen van oneigenlijke artsentaken (lees: administratieve ballast) en het herschikken van verantwoordelijkheden.
Naar mijn gevoel ligt achter dit idee de politieke wens om door kunstmatige overcapaciteit de prijs van doktersarbeid, en daarmee de macht van deze beroepsgroep te verminderen. Een ouderwets staaltje varkenscycluseconomie – maar al zijn artsen BIG-geregistreerd, er zijn voor de oplettende waarnemers toch verschillen 😉

Ik ben het eens met KNMG en V&VN!