Het Landelijk Netwerk Kritische Ouders (LNKO) heeft onlangs drie brieven gestuurd om aandacht te vragen voor de “gedwongen verhuizing van 175 verstandelijk gehandicapten” in Baarn. De brieven zijn verstuurd aan Koningin Beatrix, staatssecretaris Bussemaker en de vaste Kamercommissie van VWS.
De gemeenteraad van Baarn neemt woensdag
Bij een andere instelling werd de nieuwbouw ook steeds dichter om het terrein geplaatst, later gaven bewoners van deze nieuwbouw wijk aan bang te zijn voor sommige clienten,
Het eind resultaat was dat deze clienten met beperkte verstandelijke vermogens konden verhuizen, omdat in de nieuwbouw koophuizen stonden en de gehendicapte woonde niet in een koophuis maar in een instlleing.
Het leefwensenonderzoek op individuele basis, waarover H. Stuurwold spreekt, is zeer te beïnvloeden door manipulatie, waarover veel klachten bestaan.
De wet vereist een geobjectiveerd leefwensenonderzoek.
Van gedwongen verhuizingen geen sprake. Als het tot dan toe beschermde terrein een gemeentelijke woonwijk wordt, dsn zijn de oorspronkelijke bewoners in belangrijke mate gekort in hun zelfstandige bewegingsvrijheid. Vergelijkbaar met gedwongen verhuizing.
Het verbaast mij dat de redactie van Zorgvisie.nl zonder controle of de feiten kloppen informatie verspreidt.
Over de kop van het artikel ‘koningin gewezen op dwangverhuizing ‘ is goed nagedacht, maar over de inhoud niet.
• Het LNKO denkt inderdaad dat er geen leefwensen –onderzoek heeft plaatsgevonden onder de huidige bewoners.
Dit klopt niet een persoonlijk leefwensen onderzoek van iedere cliënt vindt continu plaats: de leefwensen zijn opgenomen in het persoonlijk ondersteuningsplan van de cliënten. Een algemeen leefwensenonderzoek zoals de LNKO bedoeld wordt niet vereist door de wet. Het doel daarvan is ook niet duidelijk: leefwensen van cliënten veranderen in de tijd, net als bij andere mensen. Een voortdurende monitoring via het jaarlijks bij te stellen POP is dus beter.
• Daarnaast is het een voorbeeld van het ‘oude denken’ over clienten: zij werden niet als personen gezien,maar als groep benaderd. Tegenwoordig wordt uitgegaan van de individuele wensen van cliënten ten aanzien van de manier waarop zij hun leven vorm willen geven. De eigen zorgvraag gekopped aan de leefwensen van de individuele cliënt is het uitgangspunt in de zorgverlening. Bij de financiering van de zorg door de overheid wordt daar ook rekening mee gehouden.
• De heer van der Maas is nooit voorzitter geweest van de cliëntenraad van Sherpa. Voor de fusie van twee instellingen Eemeroord en NaarMate tot Sherpa is hij wel voorzitter geweest van de cliëntenraad van Eemeroord en daarvoor van de familievereniging. In die functie is hij altijd een warm voorstander geweest van de plannen rond ’omgekeerde integratie’. In mei 2007 heeft hij nog een steunbetuiging gestuurd naar de Raad van Bestuur van Sherpa daarover. Deze is ook naar de staatssecretaris mw. Bussemaker gestuurd.
• De initiatiefgroep bestaat uit een zeer kleine groep mensen rond mevrouw Malsch, die ook de penvoerder van de LNKO is. (Blijkt uit een opmerking van de LNKO-woordvoerder tijdens de inspraak in de Commissie ROB in Baarn van 14 januari 2010).
• De aantallen cliënten die zouden moeten verhuizen zoals die zowel door de initiatiefgroep en dus ook door de LNKO worden genoemd zijn niet correct. Van gedwongen verhuizing is geen sprake. Voor iedereen die op het terrein wil blijven wonen is plaats. Daar is en wordt bij de ontwikkeling van de plannen rekening mee gehouden
• Het vereenzamen van cliënten in de wijk:
1. De resultaten van de onderzoeken waarnaar door de initiatiefgroep wordt gewezen worden zodanig aangehaald, dat de resultaten anders lijken te zijn dan in het onderzoek vermeld staat: buiten de context citeren is door de initiatiefgroep tot grote kunst verheven.
2. De onderzoeken zijn alle gedaan bij groepen clienten die vanuit de instelling naar een bestaande woonwijk verhuisden. In het geval van Parkwijk de Zandheuvel zal het omgekeerde plaatsvinden: Er zullen meer cliënten dan ‘gewone’ bewoners wonen. De meeste van die ‘gewone’ bewoners hebben ook nog een relatie met de zorgsector en met de twee instellingen.
Hierbij wil u een suggestie doen!!
Ik zou zeggen laat de gehandicapte gewoon wonen wat ze gewend zijn, maar bouw in de vrije sector erom heen, ik verzeker u dat ik benieuwd ben hoeveel woningen er verkocht worden??
Zo niet stel ze dan ter beschikbaar aan de mensen die er wel willen wonen!
met vriendelijke groet,
Ik kan me helemaal vinden in de reactie van Kees. Een jaar geleden heb ik een wandeling gemaakt over het terrein van Hartenkamp. Het was mij inderdaad opgevallen dat de paviljoens er verwaarloosd uitzagen. Een hogedrukspuit om het mos van de tuintegels en gevels te verwijderen zou al een heel andere indruk hebben gegeven. Een busje Polen éé’n dagje er tegenaan en het zou al opgeknapt zijn. Wat mij wel opviel dat de kinderboerderij op het terrein er uitstekend bijlag. Jammer dat het geld daarnaar toe is gegaan. het hoofdgebouw ziet ervanaf de straatkant ook majesteus uit. Van dichtbij bekeken is het echter in verval. De directie zit daar dan ook niet meer en is verhuisd naar Haarlem. Ik heb dat kantoor nog niet bezocht maar ga er nu al vanuit dat het volgens de laatste arbowetgeving is opgezet. Ook bij dit terrein weer de vraag: Hoe zijn ze eraan gekomen en hebben ze de wensen/bedoelingen van de oorspronkelijke oprichters gerespecteerd? Kijk ook naar Sancta Maria in Noordwijk en de Geestgronden in Hillegom.