‘Reumatologen zien het van oudsher als hun taak om het ziekteproces te behandelen en sturen op de activiteit van de ziekte,’ vertelt Angelique Weel, reumatoloog in het Maasstad Ziekenhuis, als aftrap van het bezoek. ‘Terwijl patiënten ook andere doelen belangrijk vinden. Kwaliteit van leven bijvoorbeeld. Een chronische ziekte hebben, hoeft geen ramp te zijn als je maar niet zoveel pijn hebt. Of niet zo moe bent. De een wil kunnen blijven werken, terwijl de ander als doel heeft om een halve marathon te lopen. Het meenemen van deze patiëntdoelen betekent nogal wat voor de behandeling. De behandeling blijft niet gebaseerd op enkel medicijnen, maar ook op zaken zoals een advies met betrekking tot werk. Maximale waarde toevoegen voor de patiënt, dat is Value Based Healthcare.’ Dat vraagt om maatwerk. De praktijk is soms weerbarstig…

Patiënt eigenaar eigen dossier
Om een goed beeld van de patiënt en zijn wensen te krijgen vragen de Rotterdamse reumatologen hun patiënten vóór een consult vragenlijsten in te vullen. Dit doen ze op papier. Weel: ‘Er is veel onduidelijkheid over de interpretatie van de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG). De boetes voor een eventuele overtreding zijn zo hoog, dat we nauwelijks met ICT durven te werken als het om dit soort gegevens gaat die we echt bij de bron willen registreren.’ Dat maakt het delen van patiëntgegevens niet makkelijker. ‘In de ideale wereld is de patiënt zelf eigenaar van zijn eigen dossier. Bepaalt hij zelf wat hij met wie deelt. Maar daarvoor moet de overheid nog grote stappen zetten op het gebied van wetgeving.’

Eigen inbreng van de patiënt
Reumapatiënten volgen in het Maasstad Ziekenhuis een route. Van intake, via vragenlijst, naar fysiek onderzoek, diagnose en beslisgesprek. Weel: ‘In dat gesprek willen we samen met de patiënt de koers uitzetten. Bepaalde groepen patiënten moeten daar nog aan wennen, die denken geregeld: jij bent de dokter, zeg jij het maar. Om zorg op maat te krijgen, moet de patiënt ook zelf in actie komen. We vinden het belangrijk dat de politiek dat ook beseft en helpt om patiënten daar bewuster van te maken. Alleen dan kunnen we het principe van ‘samen beslissen’ echt naar een hoger plan tillen.’

Best practices en standaardisering
De zorg zit intussen niet stil. Het Maasstad Ziekenhuis werkt nauw samen met zes andere Santeon ziekenhuizen, waarbij het implementeren van VBHC als een van de speerpunten geldt. Weel: ‘Ziekenhuizen zien elkaar vaak als concurrenten, maar we kunnen ook heel veel van elkaar leren. Als we stappen willen zetten, moeten we samenwerken. Niet alleen met deze zes, maar met iedereen. Ook over de lijnen heen: als we huisartsen kunnen helpen sneller een juiste reumadiagnose te stellen, scheelt dat enorm voor de patiënt.’
De samenwerking tussen de Santeon ziekenhuizen werpt inmiddels zijn vruchten af. Weel: ‘Ieder ziekenhuis heeft natuurlijk zijn eigen specialismen ontwikkeld. Die ‘best practices’ delen we graag met elkaar. Zo zijn wij vanaf het begin scherp geweest op de kosten van een nieuwe manier van werken, terwijl ze in Enschede bijvoorbeeld voorop lopen als het gaat om standaardisering. Uit dat laatste is een standaardset van uitkomstindicatoren op patiëntniveau voortgekomen, geïnspireerd door ICHOM-parameters. Daarmee kunnen we internationaal data verzamelen en vergelijken. Samen zet dat de deur open naar een veel snellere ontwikkeling van effectieve VHBC.’

Deze bijdrage valt niet onder de verantwoordelijkheid van de redactie