Het belooft een hete herfst te worden. Op de derde dinsdag van september presenteert het nieuwbakken kabinet zijn eerste begroting en we weten nu al wat daarin het centrale thema zal zijn: bezuinigen. Pittig in een tijd van een nog altijd hard groeiende zorgvraag.
Gelukkig is daar het Integraal Zorgakkoord (IZA) dat ervoor gaat zorgen dat de zorg meer mensen goed kan helpen met relatief minder financiële middelen. Passende zorg, door beter samen te werken, door kritischer te bevragen wat in het medisch domein hoort en wat niet. En door innovaties als thuiszorg-op-afstand en ziekenhuiszorg-op-afstand her en der versneld door te voeren.
Helaas, met de nieuwe politieke wind verdween ook het Integraal Zorgakkoord uit Den Haag. In het voorlopige regeerakkoord van mei jl. kwam de term ‘Passende zorg’ welgeteld één keer voor. Het leek wel alsof dat hele IZA niet bestond!
Vlak na verschijning van dit magazine wordt het definitieve regeerakkoord bekendgemaakt, samen met de begroting. Dan gaan we zien of IZA door mag gaan. Het zou een schok zijn als dat niet zo is. Er zit zoveel energie en ook geld in de regioplannen die zijn gemaakt (en deels goedgekeurd), dat hiermee stoppen pure kapitaalvernietiging zou zijn.
En dan is er dat andere nachtmerriedossier: de zzp’er. Daarvan lopen er ondertussen een kleine 200.000 rond in de zorg. En u heeft die allemaal keihard nodig, gezien de bijna 60.000 vacatures die zorgbreed open staan. Los van de vraag of die flexibele schil her en der misschien wat groot is geworden: deze mensen de zorg uitjagen is hoe dan ook contraproductief.
Weer helaas… dat is precies wat de overheid momenteel aan het doen is. In haar (terechte) strijd tegen schijnzelfstandigheid maakt ze per 1 januari zorginstellingen het leven zuur met een nieuw toezichtsregime in het kader van de wet DBA. Geen wonder dat de sector een eigen hazenpaadje voor zzp’ers ontwikkelde: het Fiscaal Kompas ZZP Zorg.
De zzp’ers in kwestie laten ondertussen voor zo’n driekwart weten de zorg te zullen verlaten als blijkt dat ze verplicht in vaste dienst moeten.
Ik weet, het is makkelijk praten als hoofdredacteur. Maar toch advies: investeert u toch vooral in de kwaliteit van die vaste banen die u te bieden heeft. Haal uw managers uit de controlestand, ga de dialoog aan met de werkvloer, luister, follow-up waar mogelijk en werk aan een zo klein mogelijke flexibele schil. Dan kan de rest via het hazenpaadje.
