Marcel Levi vindt dat het Integraal Zorgakkoord (IZA) dreigt vast te lopen: “Er gebeurt helemaal niets. Ik zie nul progressie. De enige activiteit die ik zie is eindeloos veel congressen, symposia en consultants die vette nota’s schrijven.”
“Ik verwacht ook niet dat het
In lijn met de geest van de opmerkingen van Marcel Levi over de zwakke besluitvorming in de zorg, over de zo gewenste, maar ook zo ontbrekende doorzettingsmacht (bij organisaties, zoals IZA, de NZa, zorginstellingen die duurbetaalde externe consultants inhuren), en ook over het zich geen eigenaar maken van problemen (een minister Kuipers die op de vraag wie de baas over een onderwerp is, direct stelt ‘ik niet’) zou ik willen voorstellen om een paar afleveringen van de al sinds 2018 op Netflix lopende ziekenhuisserie New Amsterdam, te gaan bekijken. Daarin wordt de onconventionele, zeer betrokken Max Goodwin aangesteld als medisch directeur van een groot openbaar ziekenhuis in New York. Zeer doortastend draait hij de vaak top down cultuur om door zich op te stellen als degene die anderen, zowel patiënten als de zorgmedewerkers helpt om hun oplossingen te vinden, zodat er beter passende zorg geboden gaat worden. Dit door naar hun ideeen voor die oplossingen te vragen, hen de verantwoordelijkheid te geven om die waar te maken en te stellen dat ze de tijd krijgen te laten zien dat het kan werken en dat het dan gewoon zo gaat gebeuren. Wel een beetje hoog moreel gehalte van een bevlogen man, maar die daardoor ook zijn personeel en patiënten weet te inspireren. Want hij blijkt ook heel vindingrijk te zijn om regels, bv over al dan niet verzekerde zorg, creatief zo te buigen dat zaken mogelijk worden die eerst onmogelijk leken, waardoor hij met recht passende zorg voor het heil van de patiënten bieden kan. Door zijn enthousiasme en ook resultaten weet hij het bestuur ook vaak mee te krijgen. Een aanrader.
Welke keuze ook gemaakt gaat worden ten aanzien van besluitvorming, als de overheid, zij is de enige die dit kan doen, niet de verantwoordelijkheid neemt dit proces te stroomlijnen gebeurt er niets. Dit betekent dat toezichthoudende instanties los moeten laten, niet alleen de NZa maar ook de ACM maar ook verzekeraars de keuzes van het bijvoorbeeld door Levi voorgestelde ZOnMw moet volgen en faciliteren. Als het experiment niet kan plaats vinden gebeurt er niets substantieels terwijl we niet in 2040 hebben maar nu! De weeffout is dus nog veel groter dan alleen de doorzettingsmacht zij ligt ook in de Angelsaksische houding van toezichthouders.
Zolang de politici en medische specialisten voornamelijk uit de staatsruif eten zal er weinig aan daadkracht toenemen. Die hebben er geen belang bij dat zaken efficiënter en doelmatiger worden ingericht. Misschien worden de burgers van Nederland eens wakker wanneer ze gaan beseffen dat de rekening voor de Ziektezorg (!) toch écht door henzelf opgebracht moet worden. Wil Nederland van Ziektezorg naar Gezondheidszorg transformeren zal het doodzieke zorgstelsel eerst zelf ten grave moeten worden gedragen. @Dhr. Levi, chapeau dat u het aandurft uw ongezouten mening met ons te delen, nu maar hopen dat u ook écht gehoord wordt en er iets mag gaan veranderen…
Het ongeduld begrijp ik, de roep om doorzettingsmacht is terecht maar stop nou eens met somberen. Er staan veel belangrijke potjes op het vuur, zie ik direct aan de IZA-tafels. We zijn pas vijf maanden bezig en dus net begonnen. Help mee met de beweging die we allemaal zo belangrijk vinden. We hebben de support van iedereen nodig, ook van “opinion leaders” die langs de kant staan.
Laten we eerst vaststellen wat we met ZORG bedoelen. Zie: https://www.wim.decitit.ro/waarom-zijn-de-verpleeghuizen-er-nog-tijd-voor-een-andere-aanpak/
Betaaltitels is voor mij een nieuw woord maar het is al tig jaar het probleem dat innovaties stoppen of de implementatie niet eens lukt/kan omdat het uit verschillende potjes betaald moet worden. De eerste jaren is er een speciaal potje maar zodra die leeg is weten we allemaal wat er gebeurd.
Hoe moeilijk kan het zijn om passende zorg (Passende zorg is zorg die werkt tegen een redelijke prijs. Passende zorg betekent dat patiënt en zorgverlener samen beslissen. Passende zorg wordt waar dat kan, zo dicht mogelijk bij de patiënt georganiseerd. Passende zorg gaat niet alleen over ziekte, maar ook over gezondheid en zelfredzaamheid, bron ZIN.) te leveren?
Vraag het de zorgverleners zelf nou eens, die weten wel hoe ze dat kunnen doen, zij kennen hun zorgvragers. Maar het wordt vanachter tafels bedacht door mensen die al te lang met hun voeten uit de klei zijn of daar nooit hebben gestaan.
ZonMW lijkt mij ook een goede partij maar waarom niet gewoon het geld verdelen en terugkoppeling vragen wat ermee is gedaan en dit groots delen zodat men van elkaar kan leren (ipv het wiel uitvinden)?
Dus niet op basis van wantrouwen maar vertrouwen dat zorginstellingen het beste willen voor hun patiënten/cliënten. Scheelt een boel tijd, geld en frustratie (sorry KPMG, Deloite etc)