http://www.skipr.nl/blogs/id852-doos-van-pandora.html
‘We zullen de tegenslagen dan wel moeten aanschouwen en het hoofd moeten bieden. Onze gezondheidszorg is een van de beste ter Wereld! En daar kan dus best een beetje af. We kunnen zelf veel meer dan we denken en dat laatste moeten we dus doen, denken! Wat kunnen we zelf en wat niet. En als we het zelf niet kunnen is het dan absoluut noodzakelijk of kunnen we zonder?’
‘In het algemeen belang denken is al veel moeilijker dan denken in het eigen belang. In het algemeen belang op de lange termijn denken is nog moeilijker. Maar in het algemeen belang op de lange termijn handelen is slechts weinigen gegeven en toch is dit de enige weg naar behoud van de zorg’.
–Tja. Als je dit allemaal durft te zeggen zit je toch wel heel hoog op het paard. Dan dicht je jezelf toch wel wat toe.
De beste zorg ter wereld kan wel een onsje minder; moeten de zorgaanbieders in Nederland zich hier goed bij voelen?
VVD beleid wordt Overheidsbeleid en daar moet de burger zich niet goed bij voelen. ‘Is het noodzakelijk of kunnen we zonder?’
Er komen dus minder boeren op het weiland te werken; we kunnen zonder.

@ANHJansen. Volgens mij bevestigt u precies wat ik stel. In the tragedy of the commons concurreren de boeren elkaar kapot. Dat kan een gevolg zijn van marktwerking. Kaljouw pleit voor minder marktwerking ter bescherming van de boeren. Dat is zo’n beetje het tegenovergestelde van de bestaansreden van de NZa.

Dacht niet dat de benoeming van Marian Kaljouw voor zorgaanbieders nu zo geruststellend is. Haar parabel over de boeren die elkaar neerwaarts beconcurreren en al doende de vruchtbare groene weide kaal vreten is juist bedoeld om aan te geven dat wat haar betreft Overheid en Verzekeraars moeten ingrijpen om het aantal boeren, lees zorgaanbieders, binnen de perken te houden en tevens wat die boeren, lees zorgaanbieders, allemaal wel niet aan de verzekeraar proberen te brengen te reguleren; wij bepalen wat de burger goed vindt en niet de boer! Regentenmentaliteit van de bovenste plank.
Ook elders op haar blogs geeft zij aan geheel op de lijn van de Minister te zitten; laat de burgers het allemaal maar zelf uitzoeken, wij bepalen wel hoeveel hij mag uitgeven aan zorg, opdat wij nog wat overhouden voor leuke dingen voor bestuurders. Het macrobeslag van de Overheid op het BNP mag niet dalen van de VVD.
Wat is het optimale macrobeslag van een Overheid op de economie van een land? Nederland zit op record hoogte van 60,3%. (inclusief verplichte zorgpremies). Denemarken zit op 50%. Welk land doet het beter? Welk land heeft per hoofd van de bevolking een hoger inkomen? En welk land realiseert dat zonder aardgas?
Denk dat deze politieke benoeming typerend is voor Nederland. En dus geen verbetering is van de bestaande situatie. Die wordt alleen maar bestendigd.

Als het artikel uit Skipr dat ANH Jansen aanhaalt tekenend is voor haar kennis van economie en marktwerking, dan heeft de staf van de NZa een mooie uitdaging voor zich. Wat Kaljouw het Prisoners dilemma noemt is bijvoorbeeld in werkelijkheid de Tragedy of the commons.
Vanuit zorgaanbieders gezien is de aanstelling van Kaljouw geruststellend. Ze staat niet bekend als een voorstander van de vrije markt en ze zal in deze jaren vast niet gaan afbreken waar eerder zo hard voor heeft gelobbied.
Waarschijnlijk krijgen we eerst een jaar waarin de staf haar gaat proberen uit te leggen wat de taak van de NZa is en wat de beginselen van marktwerking zijn. In dat jaar zal de NZa niet veel nieuws doen. Wel is het interessant om te zien welke mensen uit de NZa-top het veld ruimen.

http://www.skipr.nl/blogs/id2018-het-prisoners-dilemma-van-de-zorg.html
Zie ook de overige blogs van Marian Kaljouw op skipr om te zien waarom E Schippers haar heeft benoemd tot voorzitter van de NZa. Prima keus vanuit de positie van de Minister als je geen tegengas duldt.
Ze zit geheel op de lijn van het Ministerie van VWS. Met de onafhankelijkheid van de NZa zit het dus wel snor. Aan de wens van de Tweede Kamer wordt gevolg gegeven in de ogen van de Minister.
Dat wordt nog wat. VVD beleid wordt Overheidsbeleid.
Haar verleden als verpleegkundige komt goed van pas: ze kan verbinden als geen ander, kan een doekje voor het bloeden aanreiken en waar nodig een pleister plakken. Een kusje erop is vermoedelijk een stap te ver.
We gaan nog terugverlangen naar Theo Langejan.

En zat in de Commissie Volksgezondheid van de VVD. VVD-feestje in de zorg.